რაღაც უცნაური შემთხვევით , ისევ შეერთდება გზა...

სადღაც ერთხელ ,კიდევ შევხვდებით და , ნუ ამარიდებ თვალს...ვიცი დავიბნევი მე ამ შეხედვით და ბავშვივით თვალებს დავხრი ძირს...მოდი მოგონებებს ნუ შევეხებით და ცოტა ხნით მივენდოთ ამ წამს...რაღაცას გვახსენებენ ეს ძველი ვერხვები, ჩვენ კი მაინც ვერ ვხვდებით..თურმე მონატრება გვკლავს ფიქრი არ გვანებებს თავს...შორს კი არაფერი სჩანს სევდვ იქცა წარსულად და რამდენი დრო გასულა ? იქნებ ნაადრევათ ვბერდები ,და მარტოობას ვეჩვევი ... და მაინც სიყვარულის მწამს ! ! !
მადო