Предыдущая публикация
,იქნებ ადამიანს დაბადებიდანვე მიჰყვება თან თავისი წილი სევდა,რომელიც მერე,სიცოცხლის ბოლომდე განუყრელი თანამგზავრივით დაჰყვება ფეხდაფეხ.
ტბასავით უძირო და ღრმაა ადამიანთა სევდა-ნაცრისფერი და ტკივილიანი,მაგრამ ღმერთმა ამ სევდასთან ერთად მოსაწყენი ყოველდღიურობის ნათელი ფერებით ასავსებად პატარ-პატარა სიხარულიც გვიბოძა..და სწორედ ამ პატარ-პატარა სიხარულისთვის ღირს და ფასობს სოცოცხლე."
Следующая публикация
Комментарии 5