უცებ მომენატრე, ერთი წუთით, მერე მონატრებამ სულსაც ძლია;

ძლიერ მინდოდა, რომ ერთი წუთით, ჩემი სიამაყე დამეძლია!... და უცებ ყველფერი დავივიწყე, სულმა შენთან ყოფნა გადაწყვიტა! შენთან შემოვედი, მოსაწერად, ვხვდები უშენობას ვეღარ ვიტან. მაგრამ, ამ გონებამ თავისი ჰქნა, ისევ საღმა აზრმა გადაწონა; მერე მონატრებას გაეცინა ჭკუას სიჭკვიანე მოაწონა. ისევ გადავიქეც სიამაყედ, ისევ არ მოგწერე ჩემებურად; ბევრი ამას მითვლის სიჭკვიანედ, მე კი მარტო დავრჩი ძველებურად...