როგორ ხარ?

-არამიშავს, შენ?
-მეც რა.. რას შვრები?
-რავი არაფერს, შენ?
-მეც..
-კაი.
-რაგჭირს?
-რა მჭირს?
-თვალებზე გეკითხები.
-რა თვალებზე?..
-ჩაწითლებული რატომ გაქვს?
-რავი, ვერ დავიძინე წუხელ.
-რატო?
-არვიცი..
-არაფერი არ გჭირს ?
-რა უნდა მჭირდეს?
-მე შენ გეკითხები..
-არაფერი არ მჭირს..
-ხო, თვალებზე გეტყობა , რომ წუხელ ისევ მოგენატრე..
-მე...
-არ გეძინა, ჩემზე ფიქრობდი..
-... – თავი დახარა.
-მოწერა ვერ გაბედე, ვერც დარეკვა..
-ხო..
-თუმცა გონდა მცდელობა..
-... – ცრემლიანი თვალები ხელით მოიწმინდა, თავდახრილი იდგა.
-ჩემთან გინდოდა..
-მინდოდა..
-და გინდა..
-.... – შებრუნდა..
-ნუ ტირი.. ახლაც შენთან ვარ, მერეც ვიქნები..
-ნეტა... – ჩაიბუტბუტა..
-...
-.... – ნაბიჯი გადადგა, წასვლას აპირებდა..
-ჩამეხუტები? – ჩუმად წარმოთქვა, აი ისე, საკუთარ ნათქვამს მხოლოდ გული თუ გაიგონებდა..
მობრუნდა... მერე შეჩერდა..
-შეიძლება.
-ნუ მეკითხები.. გული რასაც გეუბნება ის გააკეთე..
ორი წამი იდგა თავდახრილი, მერე ..
მოხდა ის, რაც მანამდე უნდა მომხდარიყო.
სიამაყე დაამარცხა სიყვარულმა, პირველი ნაბიჯი გადადგა და მიუახხლოვდა.. აჟრიალებდა კანში და მაგრად ეხუტებოდა.. სუნთქვას გრძნობდა, გულისცემას.. ბედნიერი იყო ყველაზე! <3