Тая дзўчына дорыць вясну. Ад яе нi спакою, ні сну. Разліваецца рэкамі. Мёдам ды малаком… Вяртае да сонца ад вечнай слоты. Ты марыў аб ёй. Але ўпотай. І няма ратавання – песень ці гарадоў. Пахам жадання…з самых гарачых слоў. Год здаецца за дзень. Вяртае кастрычнік – лета. Дыхаеш гэтым паветрам. Няспынна. Шукаеш прагна. Не ліхадзейка…Цягне? … Падасцца ў свеце адзнінай. .. Паймаць яе позірк жадаеш. Вясна для тваіх гадзін. Дык што ж ты чакаеш?