[
АЗ МУАЛЛИФ
Гузашти умр, кашидаҳои тақдири инсонӣ ҳамаро бо мурури замон ҷо ба ҷои худ мегузорад. Агар чанде, ки аз овони хурдӣ ва навҷавониям, ки дар ноҳияи меҳмондӯсту офтобии Ҳисор паси сар кардаам, хело ва хело завқи мутолиаи китоб аз ҷумла хондани шеъру ашъори шоиронро доштам, ягон лаҳза дар гӯшаи хотиротам навиштану эъҷод кардан набуд. Амри тақдир, гирдбоди печони зиндагӣ маро ҳам ба гирдаш печониду дарди дил маҷбурам кард, даме ки офтобам аз қиём бигзашта буд ва солам ба ҷое расида, қалам ба даст бигрифта он сӯзҳои ҷонгудозе, ки дар худ замони зиёде панаҳ мекардам рӯи қоғаз оварам. Ҳамин васила ман шоир шудам. Агар чанде шеърҳои эъҷод кардаам дараҷаи баландро соҳиб нашуда бошад ҳам, умедворам ҳар яки ӯ хонандаи худро меёбад.
Шаб агар чанд дароз аст ба анҷом ояд,
Аз паси ӯ шафақи субҳи сабоҳ меояд.
Шаҳриёр, хаста машав рафта яке боз нагашт,
Ноумедӣ равад айёми сафо меояд.
То ҷое, ки медонам навмедиву яъс абадулумр одамиро таъқиб накардааст. Ба сони шабҳои тор, агар чанд тӯлонист хоҳу нохоҳ субҳ медамаду бо худ равшанӣ меорад. Он навиштаҳо, ки аз нӯги қалами банда баромад, дарди дили ман, ҳаёти ман, тақдири ман ва шахсоне, ки бо ман ҳамқисматанд, мебошад.
Айёми кӯдаки, наврасӣ ва ҷавонӣ он қадар айёми тезгузар будааст, ки кас худ бе хабар ин даврро паси сар мекунад. Ҳар гоҳе як бор истода ба гузашта назар кунем шикасту рехти аз сар гузарондаро ба тарозуи ақл бар кашем, аз гузаштаи худ панд гирем, шояд дар оянда қадами худро дониста мемондем ва хатоҳои кардаро такрор наменамудем. Ислоҳи хатои дар зиндагӣ карда худ низ як фарри ҷавонмардист.
Боқи ҳамаро ба қазовати Шумо хонандагони азизам ҳавола мекунам.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев