НАРАДЗІЛІСЯ:
1701 — Бужынскі Станіслаў Антоні — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, кашталян берасцейскі (1748-1752) і смаленскі (1752-1763).
1781 — Дашчынскі Юзаф (г. Вільня, цяпер г. Вільнюс, Літва) — беларускі піяніст, дырыжор, педагог і кампазітар. Аўтар каля 100 музычных твораў, якія былі выдадзеныя ў Маскве, Вільні, Варшаве, Вене і Лейпцыгу.
1832 — Чакатоўскі Пётр Янавіч (Магілёўская губерня) — лекар, доктар медыцыны. Удзельнік паўстання 1861 і 1863-1864 гадоў. Палітвязень, восенню 1863 года арыштаваны і без суда высланы ў г. Уфа. Пасля следства, летам 1864 года быў пазбаўлены ўсіх правоў і прыгавароны да шматгадовай ссылкі ў Сібір. Дзесяць гадоў пражыў у Іркуцку, пасля два гады ў г. Уфе. Затым жыў у Смаленску.
1846 — Корвін-Мілеўскі Ігнат Оскаравіч (вёска Геранёны, цяпер Іўеўскі раён, Гродзенская вобласць) — польскі грамадскі дзеяч, мастак і калекцыянер, найбольш цікавілі гістарычныя карціны і пейзаж. У яго калекцыі налічвалася каля 250 карцін. Ён дапамагаў маладым мастакам: выплачваў рэгулярна пенсіі, плаціў за вучобу. У яго былі сяброўскія адносіны з мастакамі старэйшага пакалення. Купіў востраў на Адрыятычным моры і яхту. Заказаў у Парыжы вялікія габелены са сваім новым гербам. Сваю яхту назваў «Літва» і плаваў на ёй па Міжземным, Балтыйскім і Паўночным морах, за Паўночны палярны круг да нарвежскіх і рускіх партоў, у Канстанцінопаль, Венецыю, Каір, Амстэрдам, Стакгольм, Гданьск і іншыя месцы. Ён многа пісаў. Надрукаваў свае нататкі аб падарожжах у 1897 годзе. У 1899 годзе выдаў другую кнігу ўспамінаў. У 1905 годзе апублікаваў некалькі прац, у т. л. «Унутраны крызіс Расіі і народнае прадстаўніцтва», «Голас шляхціца» і інш.
1860 — Гурвіч Ісак Аронавіч (г. Мінск) — эканаміст, публіцыст, выдавец. У 1879 г. арыштаваны па справе падпольнай друкарні і выключаны з Пецярбургскага ўніверсітэта. Удзельнік стварэння мінскай друкарні арганізацыі “Чорны перадзел”, арыштаваны ў 1880 і сасланы на 4 гады ў Сібір. У 1899 эмігрырваў у ЗША. У 1891 годзе абараніў доктарскую дэсертацыю. Пасля 1905 года вярнуўся ў Беларусь, расчараваўшыся ў рэвалюцыі і зноў выехаў у ЗША. Пасля адкрыцця ў Мінску Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта перадаў яму сваю бібліятэку (некалькі тысяч тамоў).
1878 — Любіч-Маеўскі Станіслаў Адамавіч (Полацкі павет) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, педагог. Расстраляны фашыстамі ў снежні 1941 года ў Мінску.
1900 — Ананьеў Мартын (Марцін) Аляксеевіч (вёска Ісайкі, цяпер Гарадоцкі раён, Віцебская вобласць) — вайсковец, старшы сяржант, удзельнік Грамадзянскай і Другой сусветнай войнаў, Герой Савецкага Саюза (03.06.1944).
1910 — Пруднікаў Алесь (Аляксандр Трафімавіч) (вёска Стары Дзедзін, цяпер Клімавіцкі раён, Магілёўская вобласць) — беларускі паэт. Вязень ГУЛагу.
1916 — Велічэнка Уладзімір Міхеевіч (г. Віцебск) — беларускі хірург, доктар медыцынскіх навук, прафесар (1965). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1974).
1922 — Шастак Яўгенія — грамадскі дзеяч, лекар, вязень ГУЛагу.
1925 — Філіпенка Аляксей Апанасавіч (вёска Бабічы, цяпер Чачэрскі раён, Гомельская вобласць) — вайсковец, кулямётчык, яфрэйтар, удзельнік Другой сусветнай вайны, поўны кавалер ордэна Славы.
1930 — Дайцыг Май Вольфавіч (г. Мінск) — беларускі жывапісец. Працаваў у розных жанрах станковага жывапісу. Народны мастак Беларусі (1995).
1949 — Марчанка Уладзімір Мацвеевіч (вёска Хадунь, Клімавіцкі раён, Магілёўская вобласць) — беларускі матэматык, доктар фізіка-матэматычных навук (1986), прафесар (1988).
1951 — Башлакоў Міхась (Міхаіл Захаравіч) (пасёлак Станцыя Церуха, цяпер Баштан, Гомельскі раён, Гомельская вобласць) — беларускі паэт.
1961 — Новікаў Яўген Віктаравіч (г. Крычаў, Магілёўская вобласць) — беларускі палітык і грамадскі дзеяч, дэпутат Вярхоўнага Савета 12-га склікання. 10 лістапада 1992 года стварыў і узначаліў Беларускую Лігу правоў чалавека.
1970 — Мурашка Вольга Віктараўна (г. Рыга, Латвія) — беларускі скульптар. Працуе ў станковай і мемарыяльнай скульптуры.
1979 — Новікаў Сяргей Валянцінавіч (г. Чавусы, Магілёўская вобласць) — беларускі біятланіст, срэбны прызёр Алімпійскіх гульняў 2010 года ў індывідуальнай гонцы, неаднаразовы чэмпіён Еўропы.

ПАМЕРЛІ:
1584 — Мікалай Радзівіл Руды (Мікалай Радзівіл Шосты) (г. Вільня, цяпер г. Вільнюс, Літва) — ваенны, палітычны, рэгілійны і грамадскі дзеяч Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, вялікі канцлер і гетман літоўскі, князь Свяшчэннай Рымскай імперыі (1574). Нарадзіўся ў 1512 годзе ў Нясвіжы.
1945 — Івуценка Мікалай Іванавіч (г. Брандэнбург, Германія) — вайсковец, артылерыст, старшына, удзельнік Другой сусветнай вайны, поўны кавалер ордэна Славы.
1947 — Таўлай Валянцін Паўлавіч (г. Мінск) — беларускі паэт, літаратуразнавец, дзеяч заходнебеларускага нацыянальнага руху. Пахаваны на Вайсковых могілках у Мінску.
1967 — Алексютовіч Мікалай Астапавіч (г. Мінск) — беларускі гісторык філасофіі, філосаф, кандыдат філасофскіх навук (1955).
1993 — Дарожкін Мікалай Апанасавіч (г. Мінск) — беларускі вучоны ў галіне мікалогіі і фітапаталогіі, доктар сельскагаспадарчых навук (1934), прафесар (1933) член-карэспандэнт Акадэміі навук БССР (1950), акадэмік Акадэміі навук БССР (1962). Пахаваны на мінскіх Усходніх могілках.
1998 — Тумаш Вітаўт (г. Нью-Ёрк, ЗША) — беларускі грамадскі дзеяч на эміграцыі, лекар, гісторык, публіцыст, адзін з рэдактараў газеты “Раніца”. Пасля Другой сусветнай вайны жыў у Германіі і ЗША, займаўся пераважна скарыназнаўствам. Пахаваны на беларускіх могілках ў Іст-Брансвіку,штат Нью-Джэрзі, ЗША.
2004 — Заяц Мікалай Емяльянавіч (г. Мінск) — беларускі вучоны ў галіне эканомікі і фінансаў, доктар эканамічных навук (1991), прафесар (1993), член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2003).
2006 — Вiтушка Міхаіл Афанас’евіч (г. Мюнхен, Германія) — беларускі палітычны дзеяч, кiраўнiк Беларускага антыбальшавiцкага Супрацiву ў 1945 — 1959 гадах. У Беларусi яго "пахавалi" яшчэ ў 1945-м, а ён жыў у Заходняй Германіі пад іншым прозвішчам.
2019 — Будзіловіч Пётр Мікалаевіч (вёска Наяк, округ Рокленд, штат Нью-Ёрк, ЗША) — беларускага паходжання расійска-амерыканскі грамадска-палітычны і царкоўны дзеяч, публіцыст, адзін з заснавальнікаў Кангрэса рускіх амерыканцаў, стваральнік сайта “Мысли о России” уваходзіў у склад Вышэйшага манархічнага савета.