Atası üç yaşlı öz qızını zərli rulonu nəyəsə sərf etdiyi üçün cəzalandırdı.

Rulonu heç bir səbəb olmadan nəyi isə bəzəmək istədiyi üçün zay etmişdi. Ertəsi gün balaca qız atasına balaca qutuda hədiyyə gətirdi. - Bu sənin üçün, Atacan. Atası uşağın zərli rulonlu hədiyyəsini alanda qızına acıqlandığına heyfsiləndi. Amma hədiyyəni açıb qutunu boş görəndə yenə hirsləndi - Məgər bilmirsən ki, bir hədiyyə verəndə qutunu boş vermək olmaz? Sənin qutun isə sadəcə boşdu!!! Balaca qız ağlamsındı: -Atacan, o - boş deyil. Mən onu öpüşlərimlə doldurdum. Onlar hamısı sənindi, Atacan! Atası sarsıldı. O, dizi üstə çökdü, qızını nəvazişlə qucaqladı və bağışlanması üçün ona yalvardı... O vaxtdan illər keçsə də atası bu əvəzsiz hədiyyəni bir neçə il öz çarpayısı yanında saxladı. Əgər nəsə həyatda düz getməsəydi, o qutunu açar, öpüşlər və məhəbbət bəxş etdiyi qızının onu balaca əlləri ilə qucaqlamasını xatırlardı.