Атайлы булғым килгәйне...

Үҙ атайым менән, тәүге балалыҡ йылдарын иҫәпләмәгәндә, ҡыҙыҡһыныуым ул тиклем көслө булманы, уны күрергә атлыҡманым. Шулай ҙа яҙмыш беҙҙе осраштырҙы - мин ғаиләле булғас, ныҡлы аяғыма баҫҡас. Үҙ яғыбыҙға командировкаға ҡайтырға тура килде бер заман. Шунда мин барған ойошма янында гәпләшеп торған дүрт-биш ир араһындағы берәүһе ныҡ таныш кеүек тойолдо. Башыма барып етте инде: атай, мине уға ныҡ оҡшаталар бит. Ул да мине таныны, ауыҙы йырылып китте лә: "О-о-о, улым ҡайтҡан! Ҡарағыҙ әле, ниндәй текә ул, миңә оҡшап!" - тип килеп ҡул һуҙҙы. Тәрбиәлелегем арҡаһында һуҙылған ҡулды алмайса булдыра алманым, тик һүҙҙәребеҙ берекмәне. Аҙаҡ та күргеләнем, бер нисә тапҡыр аҡса ла һорап алды, әлбиттә, һүҙһеҙ бирҙем. Телефон номерҙарын алмашайыҡ тигәнен генә иғтибарһыҙ ҡалдырҙым.
Тулыһынса: https://bashgazet.ru/articles/-bi-t-m-m-ni-t/2025-06-01/atayly-bul-ym-kilg-yne-4259143