2-БОЛУМ
Көзү ачык, бүбү-бакшы дегенге аябай жакын болчу Нуриянын апасы. Эмнегедир эле анын жолун бирөө атайын дубалап бууп койгондой, же болбосо күйөөсү экөөнүн ортосуна дагы бир душманы “суутма” салып койгондой түпөйүл ойлорго жакын эле.
– Менде кара дуба бар окшойт... Таптакыр ишим жылбай койду? Балким, сен...
– Жо-ок, эже, кара дуба жандыра албайм. Мен болгону алдыда эмне боло турганын көрө билем.
– Анда менин келечегимди айта салчы?- дароо сол алаканын сунду.
– Аа... Мен цыган эмесмин да. Мен сиздин... Башыңызды кармап айта алам.
– Мейли, кармай кой!
– Азыр,- Дария бир аз алдастай түштү да, анан: – Көзүңүздү бекем жумуп, башыңызды ылдый кылыңыз,- деди. Нуриянын апасы анын айтканындай кылды. Бул учурда Дарияга апасынын артында турган Нурия дапдаана көрүндү. Экөө тоскоолдуксуз, жаңсап сүйлөшө алыша турган.
“Ручка алып келип, мага жазып тур!” деп жаңсады Дария. Нурия чуркап чыгып кетти. Ага чейин Дария калп эле алдындагы аялдын башын кармалап, өзүнчө күбүрөнүп-шыбыранып отурду. Балдары апасын, анын тизесине башын жөлөп жаткан аялдын кылыктарына бир эсе таң кала, бир эсе жылмаюу менен карап жатышты.
Бул учурда ручка көтөрүп Нурия келе калды. Анан шашкалактап эле алаканына бир нерселерди жазып баштады. Күбүрөнүп-шыбыранганын токтотпой “даяр болдуңбу?” дегендей Дария жаңсап сурады.
Нурия алаканындагы жазууларды окуй алгыдай аралыкка жакындатты.
“4 бала. Күйөөсү Абдалы. Өзү базарда иштейт. Кредитти ошого алып жатат” деп жазылып туруптур.
– Кхм,- бир сыйра тамагын жасап алды: – Сиздин... 2, жок, 3... Төртпү? Төрт окшойт. Төрт балаңыз бар экен. Өзүңүз эл көп жерде иштейт экенсиз. Эл көп жер эмне? Кафеби? Ресторанбы? Базарбы? Базар... Базар окшойт. Эмне менен соода кыласыз?
– Кийим сатам,- деди башын ылдый кылган бойдон таң калып бүтө албай жаткан Нуриянын апасы көздөрүн ого бетер бекем жумуп.
– Аа... Ошо эл көп жерди көрүп жаттым эле. Базар тура... Жолдошуңуздун ысымы А деген тамгадан башталат экен. А... Б... Аб... Абдыбекпи? Абдылдабы?
– Абдалы!- көздөрүн алайтып чоң ачып, Нуриянын апасы башын өйдө кыла калды. Ушунун баарын кантип билип койду?! Чындап эле касиеттүү адам го...
– Кантип? Кантип билип койдуң?
– Адамдарым айтты...
– Кайсы адамдарың?
– Эми бизде бир аз касиет бар. Силердин көзүңөргө көрүнбөгөн адамдар менен сүйлөшөбүз,- Дария күлүп жибербейин деп араң турду. А Нурия болсо каткырып жибербейин деп оозун баскан бойдон бөлмөдөн чыгып кетти.
– Сиз үйдү күрөөгө коюп, соодага акча насыя алган жатыпсыз. Бул жакшы нерсе эмес... Аягы жакшы болбочудай турат. Сизге эң биринчиден дисциплина жетишпей жатыптыр.
– Эмне дисциплина?
– Акча чогултууга дисциплина керек. Акча чогултуу да өзүнчө эркти талап кылат. Сизде ошол эрк жетишсиз экен. Дисциплина кармап, өзүңүздү колго алсаңыз эле насыянын кереги жок болуп чыгат...
– Туптуура айттың! Таптакыр чогулта албайм...
– А сиз күнүгө эле 500 сомдон чогултсаңыз, жыл бою 180 миң сомдон ашык чогултуп коё аларыңызды билесизби? А эгер 1000 сомдон чогултсаңыз 365 миң сом...
– Апеей, ай! Чын эле... Дисциплина кармашым керек экен да ошондо. А күйөөм боюнча бир нерсе айта аласыңбы?
– Жок.
– Эмнеге?
– Мен айта турган адамдын башын кармашым керек.
– А мен алып келем. Башын кармайсың да, айтып кой.
– Мен күйөөңүздүн башын кармасам...
– Эч нерсе болбойт! Карматпаса мен колу-бутун кармап берем,- бул сөздөн кийин араң турган Дария “бырс” этип күлүп жиберди.
– Сен антип күлбөгүн. Менин шүмшүк күйөөм бирөөнү таап алганбы дейм. Пенсиясын катып эле таптакыр бербей калды. Бир нерсени жашырып жүргөндөй.
– Кам санабаңыз, пенсионер күйөөңүздүн эч кимге кереги жок.
– Ал өзү кереги жок болгону менен, пенсиясы керек да. Ал аябай жакшы пенсия алат... Алып келейин, башын бир кармап көрчү шүмшүктүкүн!
– Жок. Мен сиздин гана келечегиңизди, эмне кылыш керектигин айттым. Башка адамдардыкын айтпай эле коёюн. Мен кыйналам мындай сеанстардан кийин.
– Ошонуң жаман экен. Болбосо менин толтура курбуларым бар. Аларды алып келет элем. Ар биринен 1000 сомдон алсаң эле 15 миңдей таап алмаксың. А сен чын эле ошентип адамдарды кабыл алчу болсоң толтура акча тапмаксың.
– Эгер ошентип иштеп баштасам сөзсүз айтып коём сизге.
– Эгер жанагы күйөөмдүн башын кармап айтып берсеңчи... Ким ал? Эмнеси бар? Ойношу барбы-жокпу? Пенсиясын каякка коротуп жатат, буларды айтчу болсоң сага 5 миң сом берем.
Дария ойлонуп кетти. Таптакыр акчасы калган эмес. Балким, ушинтип таап алсачы? Эмне атасы тууралуу Нуриядан баарын сурап билип алмак... Жо-ок, башка бирөө болсо бир жөн, бирок Нуриянын апасынан анын атасы тууралуу маалымат үчүн акча алуу таптакыр болбойт. Нурия сонун кыз экен.
– Жок, эже. Кам санабаңыз, жолдошуңуз сизден эч жакка кетпейт. Күйөөңүз тараптан жаманчылык келет деп менин адамдарым айтышмак. Айтышкан жок. Ошон үчүн кам санабаңыз.
– Аа...
Нуриянын апасы эс ала түшкөндөй болду. Анан ал кетмекчи болуп даярданды. Аны узатууга кызы да, Дария да ордуларынан турушту. Кичинекей балакай да ээрчиди.
– А это мой папа!- деди балакай кире бериште илинген Нурия менен Каныбектин үлпөт тоюндагы сүрөттү көргөзүп.
– Не дейт?
– Это мой папа! Его зовут Каныбек... Но потом он женился на этой тёте,- Даниель Нурияны көрсөттү.
– Бул бала эмне деп жатат?- Нуриянын апасы көздөрүн тептегерек кылып карап калды.
– Бала да, сүйлөй берет...- деди Нурия калп эле күлүмүш этип.
– Бала күйөө баланын атын каяктан билет?
– Ээ... Мунун да адамдары бар, эже. Биздин тукумубузда бар мындай...
– Түшүнбөдүм?
– Эже, мен чоңойгон үчүн адамдарым айткан нерсени туура талдай алам. А бул болсо кичинекей, адамдары айткан нерсени туура эмес кабыл алат. Мисалы, Каныбек деген ысымды укту. Папа деп алды. Көңүлүңүзгө албаңыз...
– Это не твой папа! Это её муж,- деди Нуриянын апасы баланы шектүү карап.
– Нет, он мой папа! И папа Марселя?
– Кимселя дейт?
– Оой, көңүл бурбаңыз!
– Я Даниель Каныбекович! Каныбек это мой папа!- бала ызалангандай үн катты...
– Ай, могу бала эмне деп жатат?- Нуриянын апасы чычалап кеткендей болду.
– Сиздин күйөө балаңыз менин ыраматылык күйөөмө окшош тура... Жадакалса аты да окшош экен. Менин күйөөмдүн аты дагы Каныбек болчу.
– Жөн гана дал келүү, апа. Көңүл бурбаңыз!- Нурия да ишендиргенге аракет кылды.
ххх
Нуриянын апасы алардан чыгары менен Асанбай кичи районундагы кичинекей кафени көздөй жөнөдү. Алдын ала пландагандай эле максаттуу түрдө киши көп кире бербеген кафеге барып, кире берерде “эч ким көргөн жокпу?” дегендей айланасына бир кыдырата көз чаптырып, анан тапшырма менен жүргөн атайын кызматтын өкүлүндөй сырдуулук менен баш бакты.
Төрдө эшиктеги ысыкка карабастан кара калың капюшондуу спорттук кийим кийип, кара көз айнек тагынып башын жерге салып бир адам отурган. Нуриянын апасы түз эле ошону көздөй жөнөдү. Барды да, маңдайындагы стулду кафель полго “кыйк” эттире сүрүп туруп отура кетти.
– Айша эже, айланайын, аркы столго отуруңузчу? Сыр алдырбаш керек да...- деди кара көз айнекчен. Нуриянын апасынын ысымы Айша болчу.
– Омей, эмнеге?
– А-эй! Ушундай болчу беле? Аркы столго отуруңуз. Бирөө жарым сизди таанып калып, мени менен отурганыңызды көрсө даана ит болобуз.
– Иий, мына!- жини келе коңшу столго отурду.
– Эмне болду, Айша эже? Эми сүйлөшсөк болот.
– Эмне эле “Айша эжелеп” калгансың, апа эле дебейсиңби?! Апа эле деп жатпадың беле.
– Жок-жок! Сизди апа дегеним кооптуу... Жакын тууган экениңизди тигилер билип калса сизди да жөн коюшпайт. Атайын ушинтип айтып жатам. Эгер алар кармап калчу болсо мени “жакшы деле тааныбайм, айылдаш байкенин баласы болчу” деп коюңуз.
– Кайсы байкенин баласы эле деп айтайын?
– Айырмасы жок. Каалаган атты айта бересиз да...
– Марсель аксакалдын баласы болчу дейинби?
– Кимдин?
– Марсель аксакалдын...
– Марсель деген аксакал болбойт!
– Болбосо эмнеге балаңдын атын Марсель койдуң эле?!
Тиги неме кара көз айнегин шап чечип, капюшонун аркага ыргытты. Көздөрү алайган, дордойгон калың эриндери жарым-жартылай ачылып таң калып туруп калган бул неме Нурия жоктоп ыйлап жүргөн Каныбек болчу.
– А... Апа! Сиз туура эмес түшүнүп калгансыз го...
– Апалап жибердиң го кайра! Каныбек, деги эмне болуп жатат, түшүндүрчү мага?! Мээм айланып калды... Бүгүн Нурияга барсам бир жаш келин отуруптур. Кичинекей балдары менен. Улуусу Даниель, кичүүсү Марсель...
– Туй энең...
– “Туй энең” дей турган жери ал эмес. Келиндин аты болсо Дария экен. Эрим өлүп калган, аты Каныбек болчу дейт. А мен дароо сен жөнүндө сөз болуп жатканын түшүндүм. Даниель деген балаң бул менин атам деп сүрөтүңдөн таанып отурат.
– Ту-уй энең...
– Ии, эми мага түшүндүр баарын!
– Апа...
– Же сен эже де, же апа де! Мээмди айлантпа!
– Эже...
– Ии...
– Иттик менден кетти. Ооба, ал Дария деген келин менин мурунку аялым. Балдар менин балдарым. Бирок биздин ажырашканыбызга көп болгон.
– Эмнеге анда мурда үйлөнгөн эмесмин деп жаныңды жедиң?! Африкага барып ушинтип айтсаң мейли дейт элем, карыш турган Россиядан келип калп айтканың кандай? Калпың дароо чыкмак да...
– Жо-ок, ал... Кандай десем экен?! Ал аял менин жашоомдо болгонун мен моюнга алгым келбейт. Ал мени сатып кеткен. Ошондуктан мен калп айткам. Анын үстүнө сиздин кызыңызды сүйүп калдым. Эки баласы бар немеге кызыңарды бермек белеңер?
– Жок, бермек эмесмин.
– Ошон үчүн калп айткам. Мен аны келбесе керек деп ойлогом.
– Сен даанасың го. Кантип келбейт?
– Мурдагылары келген эмес!
– Ыя?
– Эч нерсе...
– Мурда да аял алдың беле?
– Жок, ай!
– Мурдагылары келген эмес деп жатпайсыңбы?
– Анткен жокмун, апей!
– Эй, Каныбек, сен жөн эле башымды айлантып жаткан окшойсуң, эй!
Каныбек башын мыкчып отуруп калды. Иш даана тескери кетти.
– Айт мага ачыгын!
– Айша эже... Мен чындап эле Россиянын атайын кызматында, ФСБда иштечүмүн. Кыргызстанга мени атайын тапшырма менен жиберишкен. Бул жакта кылмыш дүйнөсүнүн өкүлү болгон Маракенттин көзүн тазалашым керек болчу. Мен анын көзүн тазалагандан кийин сиздин кызыңызды көрдүм да, сүйүп калдым.
Буга чейин ФСБдагы жумушту таштасамбы деп ойлонуп жүргөм. Ар кайсы өлкөгө жанагындай тапшырмалар менен бара бергенден тажап баштагам. Ошон үчүн ойлонуп, бул жакта калууну чечтим. Кызыңызга үйлөндүм. ФСБга иштебейм, дегеним, жаккан жок. Себеби менде көп маалымат бар болчу.
Бир жагынан мен көзүн тазалаган Маракенттин жакындары, жан жөкөрлөрү аны мен өлтүргөнүмдү билип калышыптыр. Мен качууга аргасыз болдум. Кыргызстанда мени Маракенттин бандиттери, Орусияда ФСБ издеп жатат. Кызыңызга зыяны тийип калбасын дедим да, качууга аргасыз болдум. Маракенттин бандиттерин алаксытуу үчүн өзүмдү өлдү кылып койдум.
Айша күйөө баласына ишенбей карады.
– Точно ушундай болду беле?
– Ооба...
– А тиги Дарияң кайдан келди анда? Ал тууралуу эмне айткан эмессиң? Эмнеге ФСБ балдарыңды алып калып, шантаж кылбады?
– А ФСБ менин аялым бар экенин билчү эмес. Эч ким билчү эмес. Аа... Мен билдим, аны ФСБ жөнөттү! Атайылап жөнөттү...
– Эй, сен чындап эле өз жашооңду айтып жатасыңбы, же бир көргөн кинонун сюжетин эле уруп койдуңбу азыр?
– Демек, сиз мага ишенбей баштапсыз да. Муну ФСБ атайын жасаган, көрдүңүзбү? Кыргызстандагы мага ишенген адамдардын ишенимин жоготуу үчүн, эч кимге айтпаган сырларымды ачыктай башташты. Алар ушинте беришет. Акыр аягында мага эч ким ишенбей калат да, мени сатып салышат. Мен ачыкка чыгып калам. Ошондо баягы Маракенттин балдары келип мени өлтүрүшөт... Мени эле эмес, адегенде мени моралдык жактан өлтүрүү үчүн Нурияны, менин сүйгөнүмдү өлтүрүшөт.
– Кудай сакта! Кой, антпесин!
– Сиз мага ишенбей жатпайсызбы?! Ишенбей турган болсоңуз окуя дал ушундай бүтөт.
– Жок-жок... Ишенбегенде эмес. Эми мен деген жөнөкөй кишимин да, ФСБнын эмне кыларын мен кайдан билмек элем! Бирок батирди эмнеге күрөөгө койдуртуп жатканың мага түшүнүксүз болуп турат.
– Оой, Айша эже... Канча айтам?! Батирди күрөөгө коёсуздар. Мага акчаны алып келесиз. Менде азыр сокур тыйын жок. Акчаны алып сүйгөнүм менен, Нуриям менен өлкөдөн качып кетем. Антпесе бул өлкөдө калуу ага да кооптуу. Чынын айтсам, мен эч кимге карабай эле качып кетмекмин. Нурияны ойлодум. Аны кошо алып кетпесем, ага зыян кылып коюшу мүмкүн.
Мен деген ары ойлонуп, бери ойлонуп, сиз гана жардам бере аларыңызды түшүндүм да. Баласы үчүн эне гана эрдик жасай алат да, туурабы?!
– Туура! Сен менден кам санаба, Каныбек! Мен баарын ойдогудай кылам! Жанагы биринчи аялың бүгүн тоскоолдук кылды,- Нуриянын апасы жоопкерчиликтүү тапшырма алып жаткан жоокердей толкунданып сүйлөп жатты. Анын жанатан бери шекшинип, ишенкиребей турган абалы таптакыр жоголуп кетти. “Өөх” деди Каныбек ичинен. Эптеп ушул аялды алдаган.
– Эмне кылып тоскоолдук кылды?
– Аның көзү ачык неме турбайбы, ээ?
– Билбейм...
– Көзү ачык неме экен, баарын айтып койду.
– Демек, аны ФСБ үйрөткөн турбайбы... Атайылап үйрөтүптүр. Ал, менимче, кызыңызды гипноздоп алганга жетишсе керек...
Уландысы бар...
Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 6