ԱՂԵՐՍ ԱՌ ԱՍՏՎԱԾ
Իմ գաղտնագրված խոսքերը նորից քեզ եմ ես հղում՝
Ընծայումներով կարոտած սրտիս քարացած հևքի,
Որ միաբանված իմ հուզումների կարոտն են անհուն
Ընդվզումների վեհաշունչ բոցում նորաբաց կյանքի,
Որ ահեղազդու պատկերների հետ մերվում են խոնարհ
Եվ ներշնչանքից, զցացումներից՝ թուլակամ, վհատ,
Իմ մեջ նոր ուժ է վերաճում կրկին՝ նորիմաստ, անահ,
Եվ իմ խորիմաստ խոսքերը նորից հորդում են ազատ,
Այն բազմաբեղուն ու պատկերավոր պատրանքների մեջ,
Որ կարեկցանքի, հառաչանքի հետ կորչում են անհետ
Եվ լուսավորված նորի հայտնությամբ, մտքով տարամետ,
Լուծարվում են իմ ուղեղի խորքում կամ էլ արյան մեջ:
Ո՜վ դու երանյալ ու ամենատես...
Իմն է քո սերը հաստատ հավատքի ու հավատամքի,
Ընդվզումներով խորիմաստ անձի՝ հասու և անհաս,
Որ տա