Предыдущая публикация
Գերեզմանիդ այցի կգամ, որ կարոտս մի քիչ առնեմ,
Մանուշակի փնջով կգամ, որ գարունը քեզ էլ բերեմ,
Գարնան ժպիտ, գարնան արև,էլի դու ես, Հայրիկ,անգին,
Ով է ասում Հայրս չկա…Դուինձ հետ ես, իմ թանկագին:
Գերեզմանիդ լուռ կնայեմ ուկենդանի քեզ կտեսնեմ,
Ու կլսեմ ձայնդ քաղցր ու ծիծաղդես կհիշեմ,
Չեմ արտասվի, խոստացել եմ,բայց արցունքս կգլորվի,
Ու ծանրորեն կընկնի հողիդ,ծանր սիրտս կաղաղակի:
Գերեզմանիդ այցի կգամ, որ կարոտս մի քիչ առնեմ,
Գարնան ծաղիկ քեզ կբերեմ,մի քիչ գարուն քեզ կբերեմ,
Բայց գարնան մեջ լիքը թախիծ,իմ սրտի մեջ լիքը մորմոք,
Հայրի կ,՛Հայրիկ ՛ կ,հողդ գրկեմ ու առ երկինք անեմ բողոք…
Խավար իջավ՝ սար ու քարին.
Մշուշի մեջ մի ձ՛այն լսեցի,
Ասես լույս բռնեց աշխարհին.
Հորս հետ երազով խո՛սեցի:
Ասաց՝ բալես մեռն եմ բոյիտ.
Գերեզմանս՝ հույսիտ թողիմ,
Լավ կնաես թաք՝ծնողիտ.
Ես մահացած, արդեն հողիմ:
Ուր որ լինես խոսքս հիշի՛ր.
Խեղճ՝ մարդուն վնաս չտաս,
Աղքատի հետ սրտով՝ճաշիր.
Տունս չմոռանաս, մեկ-մեկ կգաս:
Ո՛րդիս կուզեմ ինձ նմավես.
Չարը կյանքում էլ՝տեղ չունի,
Չեմ ցանկանա՝ ջանովդաղվես.
Կասեն շատ վատ հե՛ր ունի:
Մեծի՛ն սիրիր՝սրտով հարգիր.
Թող զավակս՝բարի լինի,
Ամեն գործդ՝սիրով սարքիր,
Որպեսզի ոտքդ՝քարի չառնի:
Մի՛ բան էլ կա, շատ կարևոր.
Աստծու խո՛սքը սրտումդ պահիր,
Դո՝ւ շատ ծեր չես ու ալևոր.
Բարի մնա ՛ մինչև մահին:
Այս է խոսքս խրատական.
Մահից ո՝չ ոք դեռ չի փախչել,
Ափսոս չասի քե՛զ անհատական.
Կյանքում պետք չե ոչմեկի ատել:
Ասեցի հ՛այր թող քեզ գրկեմ.
Գոն է սրտիդ՝զարկը լսեմ,
Էս տանջանքը ինձ ազատեմ
Թող ինձ տանջող խո՛սքս ասեմ:
Խոսքտ ո՛րդիս բալիտ կասես.
Թե ի՞նչ խորհուրդ ինձնից առար,
Ի՞նչ տարիքում ինձնից՝ խոսես.
Կասես բարի՝խրատ տվար:
Ա՛չքս բացի ու վեր թռա.
Ափսոս հ՛այրս երազ դառցավ,
Հայրիկ բարձր ձայնով գոռացի,
Հրաշք՝երազ էր շուտ անցավ:
Следующая публикация
Нет комментариев