ფერადი ბავშვობა

მეოცნებე

ნეტავ შემეძლოს ფრენა,
ავფრინდებოდი ცაში,
მზის მოელვარე სხივებს
ჩავეკვრებოდი ტანში,
გადავუფრენდი მამულს
ტყე-ღრეში გამჯდარ ნისლებს,
მთაში მდინარის პირზე
კლდეზე გადმომდგარ ირმებს...
დაუბერავდა ქარი,
წამოვიდოდა წვიმა,
სიცილს შეცვლიდა სევდა
თოვლის ფანტელიც ცვივა.
ორი პატარა მტრედი...
წისქვილის თავზე ზიან,
ჩაჰხუტებიან ერთურთს,
სიცივისაგან კრთიან...

მიყვარს ლამაზი შენი თვალები ეშხი სინაზე

მიყვარს ლამაზი შენი თვალები ეშხი სინაზე,
შენი სიტურფე,სინატიფე,შენი სიმართლე,
მიყვარს ოცნება,დაბინდული ცისფერ ტალღებში,
მიყვარს ფერება სილამაზის უცხო მხარეში.
ქალის თვალები სევდისფერი ნისლში ხვეული,
ქალის თითები ბროლის ფერად ნაზად ელვარე,
ო,როგორ მიყვარს,ღვინის წვეთით ბაგის დატკბობა,
გულის სიღრმეში სადღეგრძელოს ბოლოს წარმოთქმა,
ქალის ცრემლებში ასახული მისი ცხოვრება,
ბედის გზა,ტკივილის სევდით ნაცვეთი,
შენი ცრემლები ძლიერ მიყვარს და იცი რატომ?
ეს ის ცრემლია,როცა შორსა ვარ და შენ მე მნატრობ.

მე შეგიყვარე შენი მჯეროდა

გულს უშენობით დაღლილს

გულს უშენობით დაღლილს დაქანცულს,
გულის კარებთან დაუკვნესია,
დიდხანს ვერ გნახავ და ვიტანჯები,
ხშირად რომ გნახო უარესია,
გაბრაზებულა ჯიუტი გული,
სულში ტკივილი ჩაუთესია,
ნუღარ მაწამებ ბრალდებულივით
უცებ მომკალი უკეთესია,
ისე საშინლად მომენატრე რომ
ფიქრები მტრედად შემომესია,
უბრალოდ მე ვწერ რასაც განვიცდი,
და ნუ იფიქრებ რომ ეს ლექსია,
არ შემიძლია მე ლექსი ვწერო,
აღიარება ჩემი წესია,
როცა უშენოდ მიწევს ცხოვრება,
არ ვარსებობდე უკეთესია.

განშორება

ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ
და სიყვარულის ამბებს ყვებიან
მარტო დარჩენის ნუ გეშინია
დაგიბრუნდები ჩემო ფერია
აბა უშენოდ როგორ ვიცოცხლებ?
მე სიცოცხლეზე მეტად მჭირდები
მუხლმოდრეკილი მხოლოდ ერთსა გთხოვ
როცა მე წავალ ნუ ატირდები
შენი ცრემლები დარდად გამყვება
მწარე წარსულად გამყვება გულში
მე ხომ ისედაც დატანჯული ვარ
რომ დარდი ვნახო შენს სიყვარულში
ჩვენ მომავალი კვლავ შეგვახვედრებს
ჩვენ ხომ ერთმანეთს ასე ვჭირდებით
განშორება ხომ შეხვედრას უხმობს
და შეხვედრამდე ნუ ატირდები!"

"მე არაფერი მიღირს შენი თვალების ფასად"

მე არაფერი მიღირს
შენი თვალების ფასად,
ყოველდღე შენზე ოცნებით
მე შენ შეგქმენი ხატად,
ლამაზი ნაზი ფიქრები
მე რომ ყოველდღე მტანჯავს,
შენი თვალების ზვირთები,
რომ დავინახავ მშთანთქავს.
ერთხელაც დავლევ საწამლავს,
ვეღარ გავუძლებ ამდენს,
ყოველდღე შენი ყურებით
მე ეს სიკვდილი დამძლევს,
მე რომ გიყურებ თვალებში,
შენ ხარ ისეთი წმინდა,
რომ ეს სიცოცხლე შენს გარდა
არაფრად აღარ მინდა,
მე არაფერი არ მიღირს
შენი თვალების ფასად,
ბედნიერია ის წუთი
შენ რომ მიყურებ ნაზად.
და შენ ვინ მოგცა უფლება
ჩემი ცხოვრების შთანთქმის,
ამ ოცნებების განკარგვის
და დასაბამის ტანჯვის.
მე ვეღარ ვუძლებ ამ გრძნობას,
უშენოდ მარტოს მაწვიმს,
ყველა ოცნებას შენდამი,
ეს დრო მე აღარ მაცდის...
მე არაფერი მიღირს
შენი თვალების ფასად,
ყოველდღე შენზე ოცნებით
მე შენ შეგქმენი ხატად.

მიყვარს ლამაზი შენი თვალები

მიყვარს ლამაზი შენი თვალები ეშხი სინაზე,
შენი სიტურფე,სინატიფე,შენი სიმართლე,
მიყვარს ოცნება,დაბინდული ცისფერ ტალღებში,
მიყვარს ფერება სილამაზის უცხო მხარეში.
ქალის თვალები სევდისფერი ნისლში ხვეული,
ქალის თითები ბროლის ფერად ნაზად ელვარე,
ო,როგორ მიყვარს,ღვინის წვეთით ბაგის დატკბობა,
გულის სიღრმეში სადღეგრძელოს ბოლოს წარმოთქმა,
ქალის ცრემლებში ასახული მისი ცხოვრება,
ბედის გზა,ტკივილის სევდით ნაცვეთი,
შენი ცრემლები ძლიერ მიყვარს და იცი რატომ?
ეს ის ცრემლია,როცა შორსა ვარ და შენ მე მნატრობ.

ნოსტალგია

ო, რა ქალი ხარ, ქვეყნის თვალი ხარ,თვით სილამაზის ერთი ბრწკალი ხარ,საოცრება ხარ ჯერ არ ნახული,მხატვრის ტილოზე გამოსახულიშენ ხარ სიტურფის განძთა ღვთაება,შენ ხარ მშვენება ვარდის ფურცელის,საგალობელთა წმინდა რითმებისსიამოვნება განუკურნელი.შენ ხარ სინაზე, მზისა ნათება,ვარსკვლავთ ციმციმი ცის კაბადონზე,მხავრის ფუნჯით კი კვლავ იხატებაშენი მშვენება იათა ფონზე.ო,რა ქალი ხარ, ქვეყნის თვალი ხარ,თვით სილამაზის დასაბამი ხარ,ჩვენი სამშობლოს იალაღებზედ გამოსახული ცისკრის ნამი ხარ.
(აი ეს ლექსი ქალბატონებს ჩემგან )