Հայրիկ, սիրելիս, կարոտել եմ քեզ, Ժպիտդ բարի, շոյանքներդ հեզ, Քո խորհուրդների կարիքն եմ զգում, Ու պատասխաններ երբեք չեմ գտնում: Այցի եմ գալիս քո գերեզմանին, Ցավ է իմ հոգում, վիշտն է իմ սրտին,Արցունքներս մեղմ հոսում են շիրմիդ, Ու ես լավ գիտեմ,թափվում են դեմքիդ: Ուզում եմ դեմքդ օծել համբույրով,Սակայն օծվում է դեմքդ...արցունքով: Հայրիկ, սիրելիս,սիրտս է ցավում, Երբ նկարիդ եմ կարոտով նայում: Կարծես՝արցունքս ես մաքրում քո ձեռքով, Շոյում ես դեմքս,այտս համբուրում, Ու կամաց ասում.<<Շատ եմ կարոտում>>