Ай нозанин, аз ишқи ту девонаам, девонаам,

В-аз дигарон якборагӣ бегонаам, бегонаам.
Ин мардуми оқилнамо бигзору пеши ман биё,
Ман бо ҳама девонагӣ фарзонаам, фарзонаам.
Дунболи доноён марав, ёри ҷаҳонҷӯён машав,
Ман аз ҳақиқат хуштарам, афсонаам, афсонаам.
Аз атру лутфу ранги ту, дил мекунад оҳанги ту,
То ҷилва чун гул кардаӣ, парвонаам, парвонаам.
Дар достонҳои куҳан, ҷойи ту бошад назди ман,
Ай беҳтар аз ганҷу гуҳар, вайронаам, вайронаам.
Ҳар лаҳзае бинвозамат в-аз ҷон нисоре созамат,
Донӣ, ки ман дар ошиқӣ ҷононаам, ҷононаам.
Наздики хешат хондаам, дар интизорат мондаам,
Дигар чаро дар мезанӣ, дар хонаам, дар хонаам.
Муҳамад Ҳусайни Алиободӣ