Бар хотири озода ғуборе зи касам нест,

Сарви чаманам, шиквае аз хору хасам нест.
Аз кӯйи ту бе нолаву фарёд гузаштам,
Чун қофилаи умр, навои ҷарасам нест.
Афсурдатарам аз нафаси боди хазонӣ,
К-он навгули хандон нафасе ҳамнафасам нест.
Сайёд зи пеш ояду гурги аҷал аз пай,
Он сайди заифам, ки раҳи пешу пасам нест.
Беҳосиливу хории ман бин, ки дар ин боғ,
Чун хор ба домони гуле дастрасам нест.
Аз тангдили, поси дили танг надорам,
Чандон кашам андӯҳ, ки андӯҳи касам нест.
Имшаб, Раҳӣ, аз майкада берун наниҳам пой,
Озурдаи дардам ду-се паймона басам нест.
Раҳии Муиззӣ