Бозомадӣ, ай ҷони ман, ҷонҳо фидои ҷони ту,

Ҷони ману сад ҳамчу ман қурбони ту, қурбони ту!
Ман, к-аз сари озодагӣ, аз чарх сар печидаам,
Дорам кунун, дар бандагӣ, сар дар хати фармони ту.
Ошуфта ҳамчун мӯйи ту кори ману сомони ман,
Маст аст ҳамчун бахти ман аҳди туву паймони ту.
Магзор аз по уфтам, ай дӯст, дастамро бигир,
Рӯйи ману даргоҳи ту, дасти ману домони ту.
Гуфтӣ, ки ҷонони киям — ҷонони ман, ҷонони ман,
Гуфтӣ, ки ҳайрони киӣ — ҳайрони ту, ҳайрони ту!
Имшаб, агар мурғи саҳар хонад суруд, мехонамат,
Чун борҳо барбаст лаб ӯ дар шаби ҳиҷрони ту.
Бо бӯсае аз он ду лаб икромро итмом кун,
Ҳарчанд бошад Порсо, шармандаи эҳсони ту.
(Порсои Тусирконӣ)