Дар кунҷи дилам ишқи касе хона надорад,

Кас ҷой дар ин кулбаи вайрона надорад.
Дилро ба кафи ҳар ки ниҳам, бозпас орад,
Кас тоби нигаҳдории девона надорад.
Дар базми ҷаҳон ҷуз дили ҳасраткаши мо нест,
Он шамъ, ки месӯзаду парвона надорад.
Гуфтам: «Маҳи ман, аз чӣ ту дар дом наяфтӣ?»
Гуфто: «Чӣ кунам, доми шумо дона надорад».
Дар анҷумани ақлфурӯшон наниҳам пой,
Девона сари сӯҳбати фарзона надорад.
То чанд кунӣ қиссаи Искандару Доро,
Дурӯзаи умр ин ҳама афсона надорад.
Шеър аз Пажмони Бахтиёрӣ