Саккиз хил тоифадаги АЁЛ ҳеч қачон ФАЗИЛАТЛИ бўлаолмайди:
1. Эрига ХИЁНАТ қиладиган аёл...
2. Икки дўстни орасини бузадиган ёки ака-уканинг орасини АЖРИМ қиладиган аёл...
3. Эри билан унинг ОНАСИ орасини бузадиган аёл...
4. Эркак кишига, МОДДИЙ мақсадларини рўёбга чиқариш учун бўлган бир ВОСИТА, деб қарайдиган аёл...
5. Эридан АЖРАБ олиб, ундаги ЙЎҚ нарсалар ҳақида гапирадиган аёл...
6. Эрининг молида ИШОНЧга кириб олиб, уни ИСРОФ қилувчи аёл...
7. АДОВАТни ўзига юклаб олиб, уни фарзандларига ҳам СИНГДИРУВЧИ аёл...
8. Эри КАМБАҒАЛ бўлгани учунгина унинг қалбини СИНДИРУВЧИ аёл...
Оллох ҳар бир Аёлни ушбу ёмон ИЛЛАТлардан асраб, ҳонадонларга ФАЙЗ -БАРАКА олиб кирадиган СОЛИХА ЖУФТлард
Бир савдогар карвон тузиб,
Кетганида сафарга.
Рафиқаси харид учун,
Тушди бир кун шаҳарга.
Ҳаё билан ер чизарди,
Кўринмасди юз-кўзи,
Сотувчидан ўзгаларга,
Эшитилмас гап сўзи.
Рўзғор учун неки даркор,
Сотиб олди барини.
Шоша-пиша уйга қайтди,
Сезиб ёт назарини.
Англадики ортда қолмай,
Эргашарди номаҳрам.
Билмасдики, гаров учун,
Тиккан юз минг ақча ҳам.
Уч-тўрт ошна гурунг тузиб,
Ўтирган бир маҳалда.
Бири деди: «Шу аёлнинг
Таърифи зўр шаҳарда.
Садоқатда элга ўрнак,
Бўлса арзир экан у.
Эри доим чет элларда,
Вафо билан кутар у.
Шу кунгача номақул гап,
Чиқмаган ҳеч ортидан.
Шунинг учун яхши сўзлар,
Тушмайди эл оғзидан».
Бу сўзлардан шум йигитлар,
Ўй-ҳаёлга чўмдилар.
Т