Предыдущая публикация
სად მიხვალ ქართველო...
*****************************************
ფეხდაფეხ ხმა მომდევს, "სად მიხვალ ქართველო",
შენს მიწას, შენს ფესვებს ვის უგდებ საჯიჯგნად,
სხვა ქვეყნის ზეცის ქვეშ თუ ვერ იქართველო,
თავი არ აიგდო მტრის თვალში საცინლად.
მობრუნდი, ამ წასვლას ინანებ იცოდე,
მტვერსაც კი ინატრებ შენ სახლის ეზოდან,
იქ არვინ მოგხედავს, ცეცხლშიც რომ იწვოდე,
ხომ ხედავ, დრო დადგა ძმა ძმას არ ენდობა.
სად მიხვალ, ქალი ხარ, შვილების დედა ხარ,
მათ შენი სითბო და ალერსი სჭირდებათ,
ზოგჯერ თუ სუსტი ხარ, ხანდახან კლდეცა ხარ,
შვილების გარეშე იქ გაგიჭირდება.
მობრუნდი, ის კოცნა დიდ ხანს არ გაგყვება,
ყელს შემოხვეულმა შვილმა რომ გაკოცა,
მისი ხმა, იცოდე ძილშიც კი ჩაგყვება,
დაბრუნდი, მადლი ჰქენ, უფალი დაგლოცავს.
დედა შეიცოდე ჩუმ ცრემლით მტირალი,
თვალებით გაცილებს, სულს ტყვია უსერავს,
მოხუცი მამა კი უსიტყვოდ მზირალი,
ჯოხზე დაყრდნობია და გული უღელავს.
სად მიხვალ ქართველო, სამშობლო გეძახის,
სხვის ჭერქვეშ სიყვარულს, სითბოს ნუ მოელი,
სხვა ხმა აქვს, სხვა ხიბლი აქ მთების შეძახილს,
უფალმა მოხატა ხელებით ყოველი.
ილოცე და უფალს სანთლები დაუნთე,
შვილებთან დაბრუნდე საღი და ჯანმრთელი,
ამაყად სათქმელად ისიც კი გეყოფა,
რომ გმირი დედა ხარ და თანაც ქართველი.
მარინა ყიფიანი
16.11.2016
Следующая публикация
Нет комментариев