Хонаводаи намуна

Мо дар ҷомеаи иҷтимоӣ зиндагӣ мекунем, ки ҳаркас як одоб ва усуле дорад. Яке аз ин одоб, чигунагии муошират бо падару модар аст. Шахсе омад назди Паёмбар(с) ва пурсид: Мешавад ба мо бигӯед падару модар шаъну мқомашон чист? Паёмбар(с) фармуданд: Падару модар биҳишти ту ҳастанд ва падару модар ҷаҳаннами ту ҳастанд, ҳам метавонанд биҳишт рафтани туро фароҳам кунанд ҳам метавонанд ҷаҳаннам рафтани туро фароҳам кунанд.
Имом Содиқ (а) дар ин бора мефармоянд: Рӯзи қиёмат пардае аз пардаҳои биҳишт канор меравад ва ҳар соҳиби рӯҳе бӯи биҳиштро (ҳатто) бо 500 сол фосила истишмом мекунад. Магар як гурӯҳ. Пурсидам онҳо кистанд? Фармуд: Озордиҳандагони падару модар.
Дар баёни дигар дорем, ки Расули Худ

Яке аз муъзалоти бузурге, ки мутаасифона боиси эҷоди талхӣ дар зиндагиҳои шахсӣ ва хонаводагии бисёре шудааст, таваҷҷуҳ ва амал кардан ба васвос аст. Бояд донист, ки таваҷҷуҳ ба васвос осори бади зиёде дорад, ки ҳатто мумкин аст инсонро барои ҳамеша аз доираи имон ва зиндагии солим берун созад!
Васвосро дар як нигоҳ метавон навъе таваҷҷуҳи хос ва беш аз ҳад дар коре донист, ки дар зеҳн ва ё амал, инсонро дучори мушкилоти гуногуне месозад; Дар ин замина матлабе аз марҳуми Кошифулғитоъ дар мавриди осор ва натоиҷи васвос вуҷуд дорад, ки матлаби ҷомее аст. Эшон мефармояд:
«Васвосе, ки дар сураи Нос, Парвардгор ба паноҳ бурдан аз он амр намуд иборат аст аз ҳолате дар инсон, ки монеи субот ва ит

Маҳорати муқобила бо фишори асабӣ
Зиндагӣ дар дунёи модерн бо фишорҳои рӯҳӣ ва равонии бисёре ҳамроҳ аст. Агар ин фишорҳо беш аз ҳадд ба тӯл анҷомад, бар зиндагии афрод таъсири манфӣ мегузорад ва заминасози бурузи мушкилоти ҷиддӣ мешавад. Бо омӯхтани ин маҳорат, афрод ҳаяҷонҳои мусбат ва манфиро дар худ ва дигарон мешиносанд ва саъй мекунанд вокунише нишон диҳанд, ки ин авомил мушкиле барои онҳо эҷод накунад.
Маҳорати мудирияти ҳаяҷон
Ҳар инсоне дар зиндагии худ бо ҳаяҷонҳои гуногуне аз ҷумла ғам, хашм, тарс, хушҳолӣ, лаззат ва мавориди дигар мувоҷеҳ аст, ки ҳамаи ин ҳаяҷонҳо ба зиндагии ӯ таъсир мегузорад. Шинохт ва маҳор ин ҳаяҷонҳо, ҳамон мудирияти ҳаяҷон аст. Барои касби ин маҳорат, ф

– Қабл аз ҳар чиз аз зуд қазоваткардан парҳез кунед.
– Иттифоқи рух додаро бо дидгоҳи мантиқӣ ва воқеъбинона аз ҷиҳатҳои мухталиф баррасӣ кунед.
– Аз ба вуҷуд омадани бадгумонӣ ва бадфаҳмӣ ҷилавгирӣ кунед.
– Ба мавзӯъ аз дидгоҳи тарафи муқобил бингаред, ки ин ба маънои дарки авотиф ва эҳсосот, андешаҳо ва афкори ӯст.
– Дар ҳангоми қазоват фақат ба манофеи фардӣ фикр накунем балки таваҷҷуҳе ба манофеи муштарак дошта бошед.
– Риояти эҳтироми худ ва тарафи муқобил дар тамоми мароҳили шууни зиндагӣ ҳатто дар тарҳи шикоятҳо, як масъалаи ҳаётӣ аст.
– Аз ба кор бурдани калимаҳои тунд ва тавҳиномез, ки фоидае ҷуз эҷод ва барангехтани ҳисси нафрат дар он вуҷуд надора

Нишонаҳои роиҷи афсурдагӣ метавонад идомаи зиндагии солимро номумкин кунад.
Афсурдагӣ нигоҳи фардро ба зиндагӣ дучори хато мекунад ва ҳамаи чизро сомоннопазир ҷилва дода ва эҳсоси танҳоӣ ва бекасиро дар шахс тақвият мекунад.
Солона 14 миллион бузургсоли амрикоӣ (6.7 дарсад аз ҷамъияти болои 18 сол) таҳти таъсири ин ихтилол қарор мегиранд. Аммо хабари хуб ин аст ки ин беморӣ бо тамоми қудрати ҳамагирие, ки дорад комилан дармонпазир аст.
Баъзе аз муҳимтарин нишонаҳои эҳсоси фарде, ки дучор афсурдагӣ аст шомили мавридҳои зер аст
1) Эҳсоси ғам, пучӣ, ноумедӣ ва ё ҳайратзадагӣ:Ин эҳсос тақрибан ҳамеша афроди афсурдаро даргир мекунад.
2) Аз даст додани алоқа ба чизҳое, ки пештар аз онҳо лазза

Омӯзиши маҳоратҳои зиндагӣ, тавоноии иҷтимоӣ ва рӯҳии фардро афзоиш медиҳад ва боис мешавад то фард битавонад ба наҳви беҳтар ва муассиртар бо мушкилот ва душвориҳои зиндагӣ мувоҷеҳ шавад. Ҳар андоза маҳоратҳои зиндагии фарде болотар бошад, ӯ беҳтар метавонад саломати равон ва рафтори худро ҳифз кунад ва ба шевае мантиқӣ ва коромад мушкилоти пешомдаро бартараф кунад.
Маҳоратҳои зиндагӣ қудрати созгории афродро боло мебарад, шахс метавонад масъулиятҳои иҷтимоӣ ва шахсии зиндагиро беҳтар бипазирад ва тавонмандиҳояшро буруз диҳад ва аз осебҳои ношӣ аз нотавонӣ дар ҳалли мушкилот дар амон бимонад. Созмони беҳдошти ҷаҳонӣ маҳоратҳои даҳгонаеро муаррифӣ кардааст, ки ҳаркас бояд ин тавоноиҳоро бар

Издивоҷ сабаби оромиш:
Дар Қуръон иллати хилқати завҷ (ҳамсар)-ро ба унвони оромишбахш будан барои якдигар баён фармудааст ва оромишро аз ҳамбистарӣ бо завҷи худ баён намудааст.
… لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا…[1]
”То дар канораш оромиш ёбад”
Хонум Барбара Пиз дар китоби «Ончи занон ва мардон намедонанд», осори созандаи рӯҳӣ-ҷисмии ирзои комили ҷинсиро ингуна баён мекунад.
Далелҳои мустаҳкам вуҷуд дорад, ки иртиботи ҷинсӣ барои саломатӣ муфид аст. Ин робита мизони Тестостерон ро боло мебарад ва ба воситаи он устухон ва моҳичаҳо қавӣ мешавад ва таъмини Холестерини муфид тазмин мегардад.
Муҳаққиқи масоили ҷинсӣ, хонум доктор Беверли мегуяд:
Дар ҳини робитаи ҷинсӣ Эндорфины, ки моддаи табиии зидд

Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фамуданд:
“Мўъмин баъд аз тақво ва тарс аз Худованд, аз чизи дигаре ба андозаи ҳамсари солеҳ суд намебарад, ҳамсаре, ки вақте ба ў фармон диҳад итоат кунад ва чун ба ў назар мекунад, хушҳол шавад ва вақте аз ў ғоиб мешавад он зан худро ва моли шавҳарро муҳофизат намояд”.
Ва низ фармуданд:
“Чаҳор чиз аст, ки ба ҳар кас дода шавад хайри дунё ва охират ба ў дода шудааст: қалби шукргузор, забони зикргўй, бадани собир дар балоҳо ва ҳамсари солеҳе, ки дар нафси худ ва дар моли шавҳар хиёнат нанамояд”.
Ва дар ҳадиси дигар чунин мефармоянд:
“Саодати мард дар доштани ҳамсари солеҳа, хонаи хуб ва маркаби муносиб аст ва шақовату бадбахтии ў дар доштан

1- донишомӯзон дар замони имтиҳонот ба фазои ёдгирии дилгармкунанда ва дур аз ҳавоспартӣ монанди телевизион ё садои баланд эҳтиёҷ доранд. Волидайн бояд дар ин муддат шароити хонаро ба шакле фароҳам кунанд то фарзанди монишомӯзашон эҳсоси оромиш дошта бошад; масалан меҳмониҳоро баъд аз имтиҳонот тартиб диҳанд ва ё агар бо даъват шудан ба меҳмонӣ фарзандатон эҳсоси танҳоӣ мекунад ва қарор аст дилаш пеши шумо бошад, беҳтар аст аз рафтан ба он меҳмонӣ парҳез кунед.
2- ба фарзандатон умед диҳед то бо қуввати бештар дарс бихонад масалан ин итминонро ба ӯ бидиҳед, ки баъд аз моҳи Рамазон ва пушти сар гузоштани муваффақиятомези имтиҳонот, барои рафъи хастагӣ ба тафреҳоте ҳамчун кӯҳнавардӣ, порк ва

Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон
Ҳамаи ҳамду ситоишҳо сазовори Худост, ки холиқу розиқ ва мудиру мураббии ҷаҳониён аст, раҳмати оммаш ҳамаро ва раҳмати хоссаш мӯъминонро фаро гирифта ва бандагияш дар дунё ва охират сабаби ҳидояту саодати ҷовидонӣ мешавад. Беҳтарин салому салавоти Худо бар Паёмбарон (а) махсусан ҳазрати Муҳаммади Мустафо (с) ва хонадони поку мутаҳҳараш, ки роҳнамоёни уммат ба сӯи нуру ҳидоят ҳастанд ва ёрони Расули Акрам, ки ҳамроҳи ӯ боихлосу садоқат ҷиҳод карданд.
Салому дуруди Худои меҳрубон, бар шумо бод, бародару хоҳари гиромӣ, меҳмонони хуби моҳи Худо, рӯзадорони азиз!
Бо сипоси бениҳоят барои Худои Субҳон, ки тавфиқ дод бори дигар бар сари дастархони меҳмонии бена