Предыдущая публикация
წახვედი,მაგრამ
ეს კარგად
მჯერა,
ვერ
დამივიწყებ
მაინც
სრულიად,
მარად შენთან
ვარ,ვით
ბედისწერა,
ვერ გამექცევი
გზა დახშულია.
მე შენი გზა
ვარ,შენი
სახლი ვარ,
ჩემზე იფიქრებ
ღამით თუ
დღისით,
შენს გულში
ისე დიდად
ვმარხივარ,
რომ არარ
არის ადგილი
სხვისი.
ბევრსაც რომ
შეხვდე
თვალებს
ლამაზებს,
ჩემს თვალებს
ნახავ იმათში
მხოლოდ,
ერთი ვარ
შენთვის ამ
ქვეყანაზე,
შენი
ცხოვრების
თავი და
ბოლო.
ვისიც არ უნდა
გესმოდეს
ხმები,
მე მომიგონებ
იმ ხმებში
მწარედ,
ბაღის
ქარივით
შემოგეხვევი,
არ მოგაშორებ
ღამეულ
თვალებს.
და როცა გვიან
მარტო
დარჩები,
არ
მოგასვენებ,არსა
არ წავალ,
****
მინდა
ფიქრები
დაგირბიო,
ისე შემოვიჭრა
შენში,
და მყუდროება
დაგირღვიო,
გულის
ხმამაღალი
ფეთქვით,
სულის
სიმშვიდე
დაგიკარგო,
არ მოგასვენო
წამით,
დღე
ოცნებებში
ჩაგექარგო,
ლამაზ
სიზმრებში
ღამით.
მინდა,
საფიცრად
გადაგექცე,
შენი
მონატრება
ვიყო,
ვიყო გაგიჟება
შენი,
შენი
მწუხარებაც
ვიყო,
შენი
გაზაფხული
ვიყო
ატმის
ყვავილების
ფერი,
შენი
სიყვარული
ვიყო,
ვიყო
უსასრულოდ
შენი…
****
ყური დაუგდე,
ნუთუ არ
გესმის?
როგორ
გეძახის ეს
ჩემი გული,
ნუთუ ვერ
ხვდები შენზე
რომ ვფიქრობ
და ძლიერ რომ
ვარ
შეყვარებული.
წუხელ
სიზმარში
გამომეცხადე
ახლოს
ვხედავდი შენს
ლამაზ
თვალებს,
მერე
წყვდიადში
გაუჩინარდი
არ მახსოვს
როგორ
გათენდა ღამე.
ვინ გიყვარს
ნეტავ, ვის
ეტრფი კარგო?
მე შენს
სიყვარულს
ვერასდროს
დავთმობ,
მარტოობისთვის
ვარ გაჩენილი
იმიტომ
დავრჩი
სიზმარშიც
მარტო.
შენთან რა
მინდა, ჩემი
ბრალია,
შენ არ
მიგიძღვის
დანაშაული,
ჩემი ბრალია
რომ შეგიყვარე
და დავიტანჯე
პატარა გული.
არ ვიცი
როგორ
აგიხსნა კარგო
ასეთი ბედი
ღმერთმა რად
მარგო,
მთელი
სიცოცხლე
დაგელოდები
სულ
მეყვარები, არ
მკითხო რატომ
****
ისევ
შემოგხედე
თვალებში..
ისევ
ამითრთოლე
გული...
ისევ
ჩერდებოდნენ
წამები..
ისევ
მომიწამლე
გული..
ნეტა
არასოდეს
მენახე..
აღარ
დამჩაგრავდა
სევდა
ვეღარ
მოვაღწიე
შენამდე...
აღარ გამიღიმა
ბედმა...
ისევ გაყინული
სიჩუმე..
ისევ აირია
გზები..
ისევ
მომხიბვლელი
ღიმილი..
ისევ
სიყვარულით
გელი..
ნეტავ
ღმერთმა
ცრემლი
მაკმაროს..
სადღაც
გაქრებოდა
დარდი..
აღარ
ვიდარდებდი
არასდროს..
ოღონდ
გყვარებოდი
წამით..
****
მენატრება
შენი სახე,
ამ დილითაც
სიზმრად
გნახე.
ისევ მათბობს
შენი ფერი,
არ მამშვიდებს
არაფერი.
აღარ მშველის
ლექსის წერა,
ზურგით
მიდგას
ბედისწერა.
დამავიწყდა
უკვე ლოცვა,
მახსოვს
მხოლოდ შენი
კოცნა.
თავში
დამსდევს
ერთი აზრი,
ვერ გავუგე
შინაარსი.
ვერ დავხატე
გრძნობის
ფერი,
ყალბი გახდა
ყველაფერი.
ვერ ვუყურებ
მწვანე
ჭადრებს,
ვეღარ ვხედავ
რა შენს
თვალებს.
არ მიპყრობდა
ფერი ვარდის,
მაშინ, როცა
გვერდით
მყავდი.
დამეკარგა
გრძნობა,
სმენა,
აღარც ჩიტის
მესმის სტვენა.
დამრჩა
მხოლოდ
დარდი, წყენა,
ერთადერთი
ჩუმი რწმენა
****
ისევ,
მომენატრე
რატომღაც…
ბოლოს
მიყვარხარო,
მითხარი…
თურმე, ეს
ყოფილა
გართობა…
მაშინ
ვერაფერი
გითხარი…
ისევ,
მომენატრე
რატომღაც…
სევდას
უშენობა
ათოვდა,
სევდა
უშენობით
დაქროდა…
თურმე,
იმედები არ
ქონდა…
ისევ,
მომენატრე
რატომღაც.
ისევ,
ამეშალნენ
ფიქრები…
ისევ, უიმედოდ
გათოვდა.
ისევ,
გამებუტნენ
ფიფქები…
ისევ, მომენატე
რატომღაც…
ფიქრი
იმედებზე
გათხოვდა…
ხედავ? ისევ, მე
ვარ მარტოკა…
ისევ, უშენობა
მაფრთხობდა…
თურმე, არ
ყოფილა
გართობა…
როცა
ვერაფერი
გითხარი…
თავი
მომანატრე
რატომღაც…
მაინც
მიყვარხარო
მითხარი…
****
Следующая публикация
Нет комментариев