За возвращение Армении горы Арарат.

ՎԵՐՋԻՆ ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ Ուրբաթ օրը՝ ժամը իննին մոտ, երեք մարդ ենթարկվում էին դաժան մահապատժի, որը ընդունված էր Հռոմեական կայսրությունում: Հռոմեացիները հանցագործներին մահապտժի էին ենթարկում ոչ թե էլեկտրական աթոռի վրա, այլ խաչի: Հանցագործների ձեռքերից և ոտքերից կապում էին խաչաձև տախտակներին, բարձրացնում գետնից վեր և թողնում կախված, որպեսզի շնչահեղձ լինեին ու մեռնեին: Դա դանդաղ և տանջալի մահ էր: Երեքից երկուսը կողոպտիչներ էին: Նրանք ինչ-որ մեկին կողոպտել էին, բռնվել և այժմ դրա համար հատուցում էին

ԾԱՐԱՎՈՂ ՄԱՐԴԸ Ինչպես բացահայտում է Աստվածաշունչը, մարդը ծարավող էակ է: Ուստի մշտապես ձգտում է իրեն բավարարել տարատեսակ բաներով՝ գիտությամբ, կարիերայով, ճանաչմամբ, դրամով, սպորտով, երաժշտությամբ, զվարճանքներով և այլն: Նա ագահաբար խմում է այդ «ջրից», բայց դրանում իրական երկարատև բավարարում չի գտնում: Ընդհակառակը, նա մնում է դատարկ, չոր և ծարավ: Այն փաստը, որը մարդը ձգտում է ավելի շատ այդ «ջուրը» ստանալու, ապացուցում է, որ նա այդպես էլ բավարարություն չի գտել և նախկինի պես ծարավ է: Հիսուսի խոսքերը