Real hikoya

Bir oilada ona va ög'il yashar edi.Ög'il balog'atga yetgan mahalona kelin topish tashvishigatushdi. Yigit soddaroq bölib,biror qiz bilan tuzukroqgaplashmagan edi. Doim ishdabölgani uchun onasiningxasratini eshitmaganga olardi.- Bolam, közim kun sayin xiratortayapti. Kör bölib qolamanmideb qörqaman. Qöshniqishloqdagi Mubin agronomborku? Otangni dösti edi. Shunisen tengi qizi bor ekan. Sörabborsam yöq demas? Shunganima deysan? -dedi.- U qizni körmaganman. Qanaqaqizligini bilmay...?- Bugun ammalaring bilansovchilikka boramiz. Yaxshi qizbölsa kelishib kelaveraylikmi?- Bilmasam, sizga ma'qul bölsamayli ona. -dedi ög'il.Ona sovchilikka bordi. Hammasiköngildagidek ötib töy böldi.Endi oila tashvishlari bilan kelinshug'ullanar, ona esa toborakuchayib borayotgan közog'rig'idan qiynalardi.Oradan bir-ikki yil ötib onaningközi umuman körmay qoldi.Kelin unga beshikni tutqazib uyishlarini qilar, qaynonasining körekanidan jirkanardi.Erining topganini kam deya chetelga ishlash uchun jönatibyubordi. U paytlarda chet eldaishlash uchun deyarli hech kimbormasdi.Keng uyning kelini, aniqrog'ixöjayini bölgach qaynonasiniyöqotish payiga tushdi. Lekinbuni qanday amalga oshirishnibilmasdi.Bir kuni qaynona:- Tushlikka shörva qiling? -dedi.- Xöp böladi. -deya ayol ovqattayyorladi.Qozonga gösht örniga qurbaqasoldi!Shörvani qaynonasiga suzibberdi. Qaynona bir qoshiqichgach:- Voy qizim, ovqatdan qurbaqahidi kelayaptimi? -dedi.- Qanaqa qurbaqa? Qöygöshtidan qildim oyi. Köziz bilankörmagach bilmaysizda?- Aniqmi bolam? Xuddi qurbaqashörva ichayotgandayman.- Sizga shunday tuyulgan. Balkita'm bilmay qolgandirsiz?- Bilmadim bolam, noshukurlikbölmasinu, bu ovqatdanyoqimsiz is chiqayapti. -deyakampir shörlik shörvani ichibtugatdi...Qaynona har gal shörva sörasakelin qurbaqa solib shörva qilibberaverdi.Ikki-uch yil ötib kampirning ög'lixorijdan keldi. Lekin momo ungahech nima demadi. Köp ötmaykampir öldi...Yigit qayg'urgancha qolaverdi.Kelin esa erini boladay boshqararedi. Oradan yillar ötdi. Birgalikdaöz farzandlarini boqib, töy qilibodam qilishdi. Endi kelinningyoshi ellikdan oshgan, ög'il hamoltmishga borib qolgandi. Ikkiög'il, ikki qiz östirib uyli -joyliqilishdi...Bir kuni ayol xastalanib qoldi.Ölim töshagida yotgan paytdaög'il-qizlari, kelinlari yig'ildi.- Ona, nega hech nimayemayapsiz? Qanday ovqatnipishirib beraylik? -dedi katta qizi.- Yarim kosagina shörva bölsaedi. Juda könglim ketdi. -dediayol.Kelinlar shosha-pisha oshxonagaketdi. Kampir shörvaga intiqibeshikka termular, yonida gurungberayotgan qizlariga onda-sondajavob berardi.Ikki-uch soat ötdi hamkishörvadan darak bölmadi. Kelinkirib sarosimalanib qaynopasinichaqirdi. Birozdan söng ikkinchiqizi ham chiqib keldi. Katta qizi:- Oyi, choy ichavering. Shörvahali pishmabdi. -dedi.Kampir indamadi. Dasturxon tölanoz-ne'mat, lekin shörvani kutibyotaverdi. Biror soatdan keyinkampir toqati toq bölib:- Bitta shörvaning pishmog'ishuncha qiyinmi? Pari, borchinimaga bu kelin imillayapti ekan?- Oyi... Shu... Shörvani ikki martapishirdik, lekin... ayni pishaydeganda qozonda qurbaqapaydo bölib qolayapti. Tökibtashlab hozir yana qaytadanqozon osdik. Gösht qolmadi. Endikolbasa solib beramiz xöpmi? -dedi kichik qiz.Kampir yoshligida qaynonasigabergan qurbaqa shörva esigakelib yig'lab yubordi.....