Биламан мен у'лсам йиғлайсиз куйиб,

Қалбингиз тубидан чекасиз фарёд.
Юракдан овозсиз бир хисни туйиб,
Бирма-бир у'тмишни етажаксиз ёд.
У'шанда бари булар бошқача,
Соғинасиз хатто қу'пол су'зларим.
Маъноли туюлар у'шанда улар,
Бир умр зор булиб у'тган кузларим.
Шу пайт у'зингизга берасиз савол?
Нега қадрига етмадим уни!
Алам ва изтиробдан кузлар келади,
Туғулган кунимни ёдга оласиз.
Тириклигимга қадримга етмай,
Суратимни қучоқлаб у'йга толасиз.
У'йланиб йашайсиз келади қиш хам,
Қорларнинг устидан изим излайсиз.
Изим тополмагач умсиз йиғлайсиз.
Йиллар у'таверар менсизликда жим.
Халал бермас сизга шух хазилларим,
Сизники эмас энди бу туйғулим.
Бас у'либ сизни азобга қу'ймай,
У'йнанг, кулинг, унутинг дардни.
Хозир мен тирикман қадримга етинг,
Ё бунинг учун у'лишим шартми?