(Эрнинг мардлиги аёли хасталигида билинади.)
2-қисм
Қобулжоннинг танаси музлаб кетгандай бўлди. Юраги тўхтаб қолгандек эди гуё. Оёқлари ўзига бўйсиниб бўйсинмай деразадан узоқлашди. Айвондан тушгач ит қувган боладай кўчага югурди. Дарвозасига яқин келиб қўрқув тўла нигоҳи ила ортига қаради. Қўшни дарвозаси ёпиқ ва қулф эди. Дод деб юбормаслик учун оғзини ёпди. Нима бўлаётганига ақли етмай карахт эди бечора. Кўзларини юмиб оятул курсини етти марта ўқиб қўрқувни ўзидан юқотгач чуқур нафас олдида Аллоҳга ёлворди.
-Художон бу не синовинг бўлди? Менинг кўзимга нималар кўринаяпти? Тушимми бу ё ўнгимми? Ўзинг сабр ва ирода бер! Бу балолар фарзандим ва хотинимга зиён етказмасин! Ўзинг уларга паноҳ бўлгин! Оилада ёлғон аралашса гуноҳ бўлишини ва барака кўтарилишини биламан,аммо хотинимга бугун ёлғон гапираман ўзинг кечир Раббим!
Қобулжон яна бир чуқур нафас олдида дарвозадан кириб уйи тамон қадам ташлади.
-Нега қолиб кетдингиз?-деди Мафтун,-эрини эшикдан кириб келганини сезиб.
Қобулжон Аллоҳдан яна бир бора кечирим сўрадида секин гапирди.
-Қ..қўшнилар уйига ўтириб қолдим озроқ.-Қобулжон айтаётган гапларидан ҳам қўрқиброқ титраб гапирди.-Озроқ гаплашиб ўтирдик. Кейин улар кетишди.
-Ҳали мен танишмай туриб кетишдими? Мени ҳам олиб борсангиз бўларкан.
-Олиб борсам юрагинг ёрилиб ўлардинг!-деган фикр ўтди Қобулжоннинг хаёлидан.
Мафтуна яна сўради.
-Ростдан нони қолмаганмикин? Нега келишдию кетишди?
Қобулжон аёлига ҳеч қачон ёлғон гапирмагани учун ёлғон гапириш у учун қийин эди. Агар ростини айтса аёлига бир гап бўлиши аниқ эди.
-Қанақадур ҳужжатлари қолиб кетган эканми ушанга келибди. Қ...қизчаси«қизнинг нон сўраган ва ўлиб ётган ҳолати кўз олдига келдию титраб кетди,аммо билдирмаслик учун ўзини зўрға босиб яна гапига давом этди.»қ...қизчаси очқаб қолибди,у...ушанга нон с..сурабди. Қобулжон қанча уринмасин қизча ҳақида гапиргунча титрай бошлади .
-Нега титраяпсиз Қобулжон ака?-деди Мафтун ҳайрон бўлиб ўрнидан туриб.
-Совуққотдим шекилли. Кўрпага кирай ўзимга келарман!-деди Қобул кўрпа ичига ўраниб.
-Устингизга бирор нарса илиб чиқсангиз бўлардида! Тоғ ҳавоси салқин бўлса-деди Мафтун эрининг сўзларига ишониб. Бечора эрининг юраги така пука бўлаётганидан хабарсиз эди. Қобулжон аёлини маҳкам бағрига босганча ичида оятул курсини йигирма бир марта ўқиб дам солдида ухламоқчи бўлиб кўзларини юмди. Қани энди уйқу келса! Мафтуна эрининг иссиқ бағрида ҳеч нарсани билмай ухларди. Қобулжон эса тонг отгунча аёлини Аллоҳ паноҳига олишини сўраб дуо қилиб чиқди. Тонг отарда кўзи илингандай бўлди. Дарвоза яна бир чертилганда Қобулжоннинг юраги дош бермасди.
Тонг отди. Қобулжон юз қўлларини ювиб қўрқа писа дарвозадан кўчага чиқиб қўшни уйи тамон мўралади. Дарвозада қулф осиғлиқ турарди.«Кеча мен қандоқ кирдим?! Уларни айвонигача кириб бордимку! Деразадан учаласини яққол кўрдим! Ё Аллоҳ бу не синоат?!»деб қўрқув ила ўйлай бошлади Қобулжон.
-Арвоҳ кўргандай кўчада қотиб ўтирибсиз?-деди Мафтун ортидан бехосдан келиб. Қобулжон дод дейишига сал қолди. Кўз олди бир қоронғулашиб ҳам кетди. Ўзини босиб олди.
-Дадаси! Қўшнилар келмаганга ўхшайдику! Дарвоза уша аҳволда! Очилмаган ҳам. Машинанинг оёқ излари ҳам йўқ.-деди Мафтуна қўшни дарвоза ёнига ўтиб.
-М...машинаси эски экан,пастда қолдирибди.-деди Қобулжон зўрға жавоб топиб. Бу аҳволда кетаверса яна бошқа қўрқинчли ҳолатлар келиб чиқишидан қўрқа бошлаган Қобулжон аёлини бу ердан олиб кетиш учун баҳона излай бошлади.
-Мафтун!
-Лаббай!
-Бошқа жойга бормаймизми? Бир чўпон айтишига қараганда ҳуввв ана у тарафлар бундан ҳам зўр экан. Уша тамонга кўчиб ўтайлик!
-Менга шу ер ёқди дадаси! Менга ёққан жой боламга ҳам ёқиши аниқ!-деди кулиб Мафтуна эрини ичидаги кечинмаларидан бехабар ҳолатда.
Қобулжон нега уй арзон эканлигини ва уйни сотган кишининг авзоидаги қўрқувни энди тушина бошлади. Қобулжон уйга кириб овқатланиб яхшироқ ўйланиб олиш учун қир тепасига чиқди. У икки уйга тикилар экан бошида хаёллар гирдоби чарх ура бошлади.«Бу кимнинг уйи? Нега руҳлар безовта бўлаяпти? Нега қизча очликдан ўлган? Ота-онаси нега етиб келишолмаган?»Саволлар ортидан саволлар! Ҳаммаси жавобсиз мавҳум эди. «Қишлоқ аҳлини узоқроққа кўчиб кетишига ҳам мана шу руҳларнинг безовталиги сабабчи бўлгандур? Бир қишлоқ оралаб сўраб кўрсаммикин?»деб ўйлаб қолди Қобулжон. У қирдан тушиб уйига кирдида,уйда чучвара қилаётган Мафтунага юзланди.
-Жоним мен қишлоққа бир ўтиб келай хопми! Бу ерни қатиқларини шифобахш дейишади. Бирор идиш бергин онаси!
-Онаси дейишингизга эриб кетаяпманку!-деб кулди Мафтун ва ошхонага кириб идишча олиб берди-да қўшимча қилди.-Қурут топилса беш олтитагина топиб келинг!
-Хоп бўлади жоним! Сен кўп ўзингни уринтирма! Мен ҳозир ғиз этиб бораману келаман!-деди Қобулжон аёлига ўз ташвишларини сездирмасликка ҳаракат қилиб.
-Хоп жоним! Яхши бориб келинг!
-Ўзингни асра-деди яна бир бор Қобулжон аёлини пешонасидан ўпар экан.
Қобулжон кетгач Мафтуна унинг ортидан қараб,шундай вафодор,севадиган ёр ато этган Аллоҳга шукурлар айтди.
Қобулжон қишлоққа етиб келди. Кимдан қатиқ,қурут сўрашни билмай турганди,бир оқ соқолли бобо у тамонга қараб келаверди.
-Ассалому алайкум отажон!-деди одоб билан қўлини кўксига қўйиб.
-Ваалайкум ассалом ўғлим! Сиз яқинда келган меҳмонми?
-Албатта отажон! Қаердан билдингиз?
-Олдингизга бораётгандим болам! Идиш кўтариб юрибсиз тинчликми?
-Келингизга қатиқ ваъда қилгандим. Уша учун тушгандим. Юринг отажон уйга борамиз! Эртага келавераман қатиққа.-деди Қобулжон отанинг қўлларидан тутаркан.
-Ваъдага вафо қилиниш керак болам! Қўшнинглар ваъдаси туфайли аросатда безовта юрибди. Ваъда бердингизми бажаринг! Бизни уйга юринг қатиқ бор. Яна сизга айтар гапларим бор болам!
«Қўшнинглар ваъдаси туфайли безовта юрибди!»деган сўзни эшитгач Қобулжон жойида қотиб қолди.
-Уларни сиз биласизми? Нега улар безовта?!
-Уйга юринг болам! Ҳаммасини айтиб бераман!
Қобулжон яна ҳайрат ботқоғига ботганча чолнинг кетидан эргашди.
Иккиси чолни уйига етиб келишди. Супадаги тўшалган жойга чиқишди. Кампир дастурхон ёзмоқчи эди Қобулжон унамади. Унинг бирдан бир нияти қўшнисининг нима бўлганини билиш эди. Чол бир пиёла чой ичди-да ҳикоясини бошлади.
-Уша сиз турган уй ёнидаги уй менинг уйим эди. Ўзингиз гувоҳи бўлгандурсиз табиати қанақа эканлигини. Биттагина фарзандим бор эди. Уни ўқитдим,олий маълумотли қилдим. Шаҳарга қолиб кетмасин деб уша ерга ўғлим учун уй қурдим. Ўғлим шаҳардан бир қиз топиб ушанга уйланаман деди. Райини қайтармадик хоп дедик.Уша пайтлари тоғга саёҳатга бир бой келганди. Мени уйимни кўриб сотиб олмоқчи бўлди унамадим. Ҳовлим катта учун, ҳовлимни ярмини сотиб олмоқчи бўлди яна. Ярмини сотдим ўғлим учун! Унга машина олиб бердим.Бой киши уйим олдидан данғиллатиб уй кўтарди. Бу уша сиз турган уй. Уй битгач ўғли билан келинини уша ерга олиб келиб қўйди. Менинг ўғлим ҳам бора-бора шаҳарини унутди. Уша уйда ширин фарзанд қизалоқ туғилди. Мен уни ҳар қўлимга олганимда соқолимни тортиб ўйнарди куларди.Бобонинг кўзларидан ёш оқа бошлади. Бобо халатининг енги билан кўз ёшларини артиб яна давом этди.-Жуда ширин эди набирам. Набирам тўрт ёшга тўладиган йили ўғлим кампирим билан мени ҳажга жўнатди. Ҳажда ҳам набирамни ўйлаб юрдим. Қайтар чоғимизда совға саломлар олдик. Уйга келсак совуқ хабар бизни қарши олди. Бу ерга келгунингизча йўл ёқасидаги жарликни кўрдингизми?-Бобо яна йиғлади.-Кўрдингизми болам?
-Кўрдим отажон!
-Уша ердан ўғлим билан келинимнинг жасади топилибди. Машинаси билан тушиб кетишган. Машина устига ёмғир ҳосил қилган кўчма ер қўлаб машинани кўмиб ташлаган экан. Ўн беш кун деганда топилибди. Уйда қолган набирам очдан ўлган. Ёнидаги бойнинг ўғли ҳам хотини билан чет элга кетишганини айтишди. Бечора набирамдан ҳеч ким хабар олмаган. Ушандан буён болаларим руҳи безовта. Докторлар набирамни жони узилган вақтини айтишганда дод деб йиғлаганман. Туғилган куни жони узилибди. Бечора набирам қуғирчоқларини қучоқлаганча жон берибди.-Бобо ҳунграб йиғлаб юборди.
Қобулжон бобони қучоқлади.
-Аллоҳ иродаси отажон! Жон Аллоҳнинг мулки! Биз бандалар сабр қилмай қайга ҳам борайлек!
-Болам етти кундан кейин набирамнинг туғилган куни. Аёлингизни у ердан олиб кетинг илтимос! Болаларим руҳи уша кун тонг отгунча йиғлашади. Уйингизга ҳам келишлари мумкин. Аёлингиз бу ҳолатни кўриб бирор касал бўлиб қолмасин! Уша нарсани айтиш учун бораётгандим.-деди бобо хаста овозда.
Қобулжон уша кунни хаёлига келтириб титраб кетса ҳам,безовта руҳларнинг бу ҳолати ҳам қизиқтираётган эди.
-Отажон! Нега набирангизни ёлғиз ташлаб кетишди экан? Ё бу ерда бошқа сир борми?
-Билмайман болам билмайман! Менга шунақа дейишди.
-Отажон! Тоғда бирор гиёҳ йўқми безарар одамни ҳушсиз қиладиган?
-Бор болам! Нима қиласиз?
-Аёлимни ҳушсизлантириб қўйишим керак! Акс ҳолда бирор гап бўлишидан қўрқаман!
-Ўзингиз қўрқмайсизми болам?!
Мен ҳам қўрқаяпман аммо бу ерда бир сир бор отажон!Тагига етмасам бўлмайди! Фарзандларингиз бекорга безовта эмас! Мен албатта буни тагига етаман отажон!
-Аллоҳ рози бўлсин болам! Раҳмат сизга!
Қобулжон бобога сабр тилаб қатиқ,қурут ва гиёҳни олди-да уйи тамон йўл олди.
Қобулжон уйига етиб келди. Қоронғу тушди. Қобулжон Мафтунга сездирмасдан гиёҳни чойга қўшиб берди. Мафтун уйқуга кетгач атрофига айланиб оятул курсини етти марта ўқиди-да қўшнилар чақириғини кута бошлади.
Ярим тун. Дарвоза тақиллади....
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев