Эрта билан қизи кўзида ёш билан кириб келганида Дилором ўзини қўйгани жой тополмай қолди. Юраги сиқилди. Томоғидан сув ўтмай қолди. Қизи эри билан урушиб, қаттиқ тортишиб қолишибди. Куёви жаҳл қилиб қизини эмизикли боласи билан ташлаб кетибди.
Ўзи қизи ҳам оппоқ фаришта эмас. Ўзидан ўтган жойини айтмайди-ю, тили тезгина. Кела солиб эридан нолий кетди. У деди, бу деди, эрини қоп-қора қилди-қўйди.
- Эрга тегмай мен ўлай ойи. Шунақа ҳам дилозор одамни қўлига тушаманми-а? Туғилганимга пушмон қилиб юборди бу куёвингиз. Менга айтган гапларини ўйласам бир дақиқа ҳам яшагим келмаяпти у киши билан.
Дилоромнинг қўли бир ишга бормай, ўтириб қолди. Она эмасми, барибир боласига юраги ачишди. Нима қилса экан-а? Бориб, куёвини ўтиргизиб қўйиб, боплаб “туз”ласинми? Ёки шартта йиғиштириб келиб қўя қолсинми кўчини? Маҳалла қўмитасига чиқиб шармандасини чиқарса қалай бўларкин?
Астағфируллоҳ. Шайтонга хайф бериш керак. Нима ўзининг бошидан ўтмабдими? Қийинчилик, машаққат кўрмабдими? Эри билан ҳеч уришиб қолмабдими? Бунинг устига бир томоннинг гапини эшитиб ҳукм чиқариши мутлақо тўғри эмас.
Қолаверса ҳозир қизи қизишиб турибди. Унга қўшилиб ўзи ҳам қовун тушириб қўйиши ҳеч гап эмас. Нима бўлганда ҳам бунақа пайтда жиддий қарорларни бермай туришгани маъқул!
Дилором ўзини қўлга олди. Боласига ичи ачиса ҳам, ўзига билдирмади. Куёвига ён босган киши бўлиб, секин гап бошлади.
- Қизим, жаҳл келганда ақл кетади. Эркак киши ҳам жаҳли чиқиб, ғазаби қўзиб турганида ақли ўзига бўйсунмай, нима деганини билмай қолади. Оғзига келганини гапириб қўяди. Эрингнинг ғазабланиб турганидаги гапирган гапларини, овоз тони, ҳатти-ҳаракатларини юрагингга яқин олмагин.
- Нега энди жиддий олмаслигим керак экан? У киши нима десалар ҳам мен жим ўтираверишим керакми? – қайсарлик билан, исёнкорона раддия берди қизи.
- Қизим, Аллоҳ таолонинг Марям онамиз ҳақида айтганларини эсла. "У айтди: Қани эди эртароқ ўлиб, унут бўлиб кетганимда..!" (Марям сураси 23-оят). Бу билан онамиз гўё ўлимни орзу қилгандилар.
Аслида у киши мусибат таъсирида ва одамларнинг фитнасига тушиб, ёмон отлиқ бўлишдан қўрқиб, яъники ҳиссиёт таъсирида шундай дегандилар. Шунинг учун ҳам бу сўзга Аллоҳ томонидан жиддий эьтироз бўлмади, балки: "Хафа бўлма..." деб тасалли берилди.
Қизи жим бўлиб қолди. Аллоҳнинг каломи маъноси уни ўйлантириб қўйди. Ҳалигина ғазабдан чақнаб турган кўзлари бир нуқтага тикилиб қолди.
- Кўрдингми, қизим, бу оятда Роббимиз бизга инсон ҳиссиёт таъсирида, ғазаб ва жаҳл устида турганида гапирган гапларига эътибор бермаслик кераклигини таълим беряпти.
Агар "менга ундай дедингиз", "сизга бундай демаганман...", "бу билан нима демоқчисиз..." каби гапларни қилар экансан, қаерда бўлсанг ҳам, ким билан яшасанг ҳам ҳаётинг юрмайди.
- У киши оғзига келганини гапираверадилар-у, мен индамай тураверишим керак эканда-а, унда?
- Қизим, жаҳли чиққан эркак бамисоли атом бомбасига ўхшайди. Бир портлайди-ю, ўчади. Ўша пайтидаги оғзидан чиқадиган сўзларга эътибор берма. Қанчалик ҳақ бўлсанг ҳам гапирма. Индамай тур. Жаҳлини чиқариб, ичини бўшатиб олганидан кейин айтадиган гапингни ётиғи билан айтаверасан.
- Хўш, унда нима қил дейсиз, ойи? – энди унинг овози анча муросасоз оҳангда чиқди.
Бу унинг анча юмшаганидан дарак эди. Буни кўрган Дилором гапиришда давом этди.
- Болам, ҳалол луқма келтириб қорнингни тўйдираётган, сенга либос бўлиб, атрофнинг салбий таъсирларидан ҳимоя қилаётган, болаларингга ота бўлган энг яқин кишингни ҳиссиётлари жунбушга келган, ғазаби тошган, ақли бошидан учган пайти айтган гапи учун хафа бўлиш, эт деса бало деб гап қайтариш, “менга ундай дегансиз, мен сизга бунақа демадим” деб оёғини бир этикка тиқиб олиш тўғри эмас.
Ол, чойингни ичгин-да, нарсаларингни йиғиштир. Аканг келиб қолади ҳозир. Уйингга бориб, ишларингни қил болам. Кимникидан ўтмабди дейсан. Агар ҳаётинг давом этиши, оиланг бузилмаслигини истасанг, бу гапларга кўз юмиб кетишни, жиддий олмасликни ўрганишинг керак.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1
Кадимгилар айтишган... кулдан девор, куёвдан ўғил бўлмайди деб.