Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(ҳикоя)
Аёл ёрини дерди. Гарчи ўйловсиз, шопир-шопир шошқалоқ бўлса ҳам...
Учта болали бўлди, кичкинаси олти ойлик гўдаклигида ҳаётидаги анча хавфли бурилишга тўқнаш келди.
Ишхонасига бола кўтариб, "бола пули" га борганди, тушлик дейишди, панада боласига кўкрак тутиб ўтирди...
Пулини олдию, уйига ғизиллади. Эшикдан кириши билан остонада муштум тугиб турган эрни кўрди. Ёнида пул қутиртирган муллакаси...
-Қаердайдинг?!
-Ишшшш.... жавоб бериб бўлмасдан, қулоғининг тагига "шарақ" этиб шапалоқ тушди...
-Бордимку, итам йўқ эдиии!
Аёл вағиллаб йиғлаётган гўдаги устига эгилди, шапалок оловидан қўли ҳам қулоғига қўшилиб ловуллаяпти, кўзидан дувиллаб бурни аралаш "хўрлик" қуйиляпти...
Қулоғи шанғ-шанғ қилади-ю, тушунтирмоқчи, ўзини оқламоқчи бўлади.
-Э, бунақа хотинни қўйвор! Эркак бўлсанг...(Муллакаси минғирлади)
Онгида то бу гапни таҳлил қилгунча, эрининг оғзидан "талоқ" шап этиб чиқиб бўлди!
Тушунгани: энди уйдан кетиш керак, каттаси уй олдидаги анҳорга шўнғиб чиққанми, хўл кийимда дириллайди, қизини овсининикига кириб уйғотди, қўлидагисини кўкрак тутиб овутди-ю, кийинтириб, пиёда ота даргоҳига жўнади...
Отаси маҳалланинг иккитадан- битта обрўли одами эди. Учта опаси тиниб тинчиган, отасига раҳматлар олиб берадиган қизлар бўлишди.
Ўн тўққизда отаси лафз берган одамнинг ўзи тенги ёш, ғўр ўғлига турмушга чиқди. Опаларига ўхшаб "раҳмат" олиб бераман деб у ҳам тиришди, тирмашди.
Муллакаси ичидан пишган, эрининг ёшлигидан фойдаланиб роса ноғорасига ўйнатади, пули бор, лекин ҳовли қилиб чиқиб кетмоқчи эмас, шу ота ҳовлисига кўз тиккан...
Бунинг учун ҳеч нарсадан қайтмайдиганлардан эканлигини авваллари ҳам сезиб юрарди...
Отаси қизи жавоб олганини эшитгач, "бўлар иш бўлибди" деб кўзлари билан ер чизди.
Нарсаларини юклаб, қайтишга борганларида яна шу ўйловсиз эр, яна муллака таниш- билишнинг олдида отасини ер қилмоқчи бўлишди. Қилишди ҳам...
Аёл шу ўзига ёпиштирилган "бузуқ" деган тавқи лаънатни хазм қилолмади, уйга қайтган мулзам отаси олдига Каломуллоҳни кўтариб чиқди!
Ота қизини койиб қайтарди: "китоб кўтармасанг ҳам сенга ишонаман, айб мандан ўтди, ёшлигимдаги дўстим деб суриштирмай сени бериб қўйдим, тақдиринг шунақа экан! " деб уни овутган бўлди. Аммо ҳамияти оғринганидан ташқарига чиққан киши бўлиб, ўғиллик қилолмаган куёвини ёзғирди...
Аёлнинг ичидаги исён тиним билмас, ўзини ким кўринса оқлагиси келарди.
Иснод ёмон-да!
Охири чидолмади. "Болам ғингшиса мени қидиришмасин" деб, боласини бешикдан ечиб, оғилхонага кирди. Болани охурга ётқизиб, ўзига чилвир ясади. Оёғи тагига курсичани қўйиб, бошини чилвирдан ўтказди. Шу пайтда кўзи охурдаги ўғилчасига тушиб, ичи зириллаб кетди.
Боласи катталар нигоҳи билан кўзларини "лўқ" қилиб, тикилиб турарди.
"Ўлигимни кўриб кўзи қотиб қолмасин" дея рўмолини ечиб, юзини ёпиб қўйиш учун пастга қайтиб тушди. Рўмолни ўғли юзига пана қилиб ёпди, бола "ойим мен билан ўйнашяпти" деб ўйлаб, қиқирлаб кулди.
Курсига қайтиб чиқиб, чилвирга бош суқди ва уни оёғп остидан тепди. Ҳириллаб, талвасага тушаркан, оғил ташқарисида отасининг овозини эшитди.
Ўғилчаси ғингшиб, унинг ўрнига жавоб қайтаргандай бўлди-ю, шитоб оғил эшиги очилиб, кимдир ичкарига югуриб кирди.
-Ҳаҳ, аҳмоқвойааа... Нима қилардинг жонингга жабр қилиб болам! - типирчилаётган оёқларни тутиб, ота- қизини пастга туширди, ўзига келтириб, кейин қўлига боласини олиб берди...
-Сизларга худони танитиб катта қилгандимку, ахир у дунёга борсанг Оллоҳга нима дейсан, "қадримга етмаган битта лапашангни деб учта боламни хор қилдим" дейсанмиии?!...
Ҳали тирик юрсанг, кўрасан! Бунақа аҳмоқгарчиликни қайтиб қила кўрма...
Отаси яна анча гапларни гапирди, пиқиллаб ўтириб барини эшитди, дунёда ўлиш ҳам осон иш эмаслигини гўёки тушунгандек бўлди...
Эрини икки ойдаёқ уйлашди, ховучдек тўйга рози бўлиб, тайёр турган кимдир бор экан, эрига тегди-қўйди!
Кун осон ўтармиди, кичкинасини онасининг этагига ташлаб, ўзи олдин ишлаган фабрикага ишга қайтди, бу сафар оғир сменларда ишлайдиган қора ишчи бўлиб...
Куни билан оғир мебель тахталарини таҳлайди, станокка жойлайди, билган "хай" дейди, билмаган унинг бу ғайратига ҳайрон. Бор аламини ишдан олди.
Саккиз ой деганда эри-янги олган хотинини ҳам ҳайдаб солиб, ёнига яна ялиниб келди.
Отаси уларнинг ярашишига қарши эди, ўзи эса ҳам болаларни, ҳам бўйнига қўйилган исноддан қутилишни ўйладими, ҳуллас эри билан ярашди.
Қайтиб борса, муллакаси яна Россияга кетган, кетишдан олдин уйни ўз номига хатлатган, ака-ука ўртаси уй-жойни деб анча бузулган ҳолатда экан.
Шу ишлар алам қилибдими эри боши билан ичкиликка шўнғиб кетибди.
Бу орада аёлнинг ишлаб турган фабрикаси хусусийлаштирилиб тарқатила бошлади, отасини кўмаги билан икки уч станокни сотиб олиб, уйда иш бошлади.
Аллоҳ ишига барака берди, аёл боши билан эркаклар қилолмаган ишларни бажаришига ғойибдан кўмак берди. Қўли пул кўрди. Оёққа турди.
Вақт кўп ишга ҳакам деганларидек, ойлар ва йиллар бир-бирини қувалаб ўтиб ҳамма нарса секин-аста ўз жойига қайтди.
Болаларини ўқитиб, уйлаб- жойлади. Муллакаси ҳам вақтлар ўтиб ёнига "кечирим" сўраб келди.
Баъзан кечиришинг ҳам оғирлик қиладиган одамларнинг заҳматини кўтарасан. Кечириш- шунда фақат Аллоҳ йўлигагина адо этилади.
Қалбингда ўзинггагина аён бўлган жароҳатлар қолади.
Қийин кунларингда азиз инсонларингнинг қанчалик тақдирингга куйиниб эзилгани-ю, юзага чиққан кунларингда улар ёнингда бўлмаслиги- мана шу нарса баъзида одамга қаттиқ алам қиларкан!
Энди унинг ҳамма нарсаси бор! Келинлари, набиралари...
Аммо шундоқ яхши кунларини кўриши керак бўлган ота-онаси уйи ва тўйи тўрида йўқ! Бир кам дунё деб шуни айтсалар керак-да...
Тамом.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1