Сінь азёраў валошкай гарыць –
Слава добрая, дзедаў спадчына,
Пра цябе па Зямлі ўздоўж бяжыць.
У шуме гаяў тваіх, спевам чуецца,
Звон крыніц у запаветнай далі,
Хваляй золата нівы калышуцца
І курлычуць, ляцяць журавы.
А ў пушчах сядых, раздаецца зуброў
Па-над досвіткам велічны рык
І нясуць удалячынь, між зялёных лугоў,
Рэкі сонечны, радасны блік.
Тут жывуць людзі моцныя, вольныя -
Не трымаюць у душы доўга зла:
Духам гордыя, непакорлівыя,
Нібы наша Радзіма сама.
Цвёрда веру захоўваюць і звычаі,
Што завешчаны Родам усім нам,
Памяць продкаў шануюць, традыцыі,
Каб не згінуў мінулага храм.
Так квітней жа ў стагоддзях мой край дарагі,
Быццам фенікс ты з попелу ўстаў,
Ўсе свае адрадзіўшы палі, гарады -
Як нябёсаў світанак заззяў.
Ігар Сайкоў.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев