«Кудай жерди эң жакшы ой-ниет менен жаратып, адамдарга тарата баштайт. Келгендер өздөрүнө тийиштүү үлүштү алып, ыраазы болуп кетишет. Акырында жердин баары бөлүштүрүлүп бүткөндөн кийин, бир кыргыз уктап калып, кечигип калат.
Жаратканыбыздын алдына келип:
- Менин жерим кайда?-дейт.
Анда кудай:
-Мен жерлерди берип жатканда сен кайда элең, баардык жерлер таратылды ,-деп жооп узатат.
Күнөөсүн сезген кыргыз уялып, уктап калгандыгын айтат.
Кудай талаа бир саамга ойлонуп, мындай дейт:
-Макул, мен өзүм үчүн алып калган үлүштү сага берейин. Ажайып кооз жаратылышка, бийик-бийик аска зоолорго, тунук көлдөргө ээ болгон бул жер, жерлердин эң кооз бөлүгү. Сен буну алгын да карегиңдей сакта. Себеби жериңди тартып алгысы келген душмандар көп болот,-деген экен". Ошентип кыргыздар бүгүнкү күнгө дейре жашап жаткан мекенине ээ болушуптур.
Бул окуянын өз чындыгы бар. Себеби дүйнө жүзүндө кыргыз жериндей кооз жер жок. Ата-бабаларыбыздан калган бул мурасты бапестеп, аздектөө биздин милдет.
Канчалаган баатырларыбыз жерибизди коргоо үчүн душмандар менен болгон айыгышкан салгылашууларда кандарын төгүштү. Биз ошол баатырлардын урпактарыбыз.
Мен өз элиме ишенем! Биз улуу жолдун башталышында турабыз!
-------------------------------------------------------------
Проехался я по Иссык-Кульской области, встречался с людьми, беседовал с аксакалами и услышал одну красивую и мудрую притчу.
«Создал Всевышний Землю и начал раздавать ее народам. Все, кто к нему приходил - получал свой кусок земли. Все земли раздал Всевышний, все остались довольны. Но только один кыргыз, как всегда, проспал и опоздал к раздаче. Он пришел и спросил:
- А где моя земля?
- А где ты был, когда я раздавал всем земли? Все земли уже заняты!
- Проспал, смущенно ответил кыргыз.
Подумал тогда Всевышний и сказал:
- Хорошо. Я дам тебе землю. Я ее для себя оставил, хотел сам там жить. Это самый лучший кусок земли, с самыми красивыми горами и самым красивым озером. Забирай себе. Береги и защищай ее – желающих отнять твою землю будет немало.»
Так кыргызы получили свою Родину, на которой живут по сей день. Есть в этой притче правда – красивее наших мест нет уголка на всей планете. Нам нужно беречь и охранять то, что нам досталось от предков. Много великих баатыров вставали на защиту нашей земли, многие из них полегли, но отстояли нашу Родину. И теперь наша очередь пришла наполнить наш край счастьем и благополучием.
Мы – потомки тех славных баатыров! Нам предстоит сделать то, что судьбой уготовано Великому Кыргызстану. Пришло время объединиться и трудиться. Я верю в свой народ! Мы – в начале великого пути!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев