РАССКАЗЫ, СЛОВА ОТ СЕРДЦИ, ЮМОР.

Ажал келмай туриб…. Унутмаслик керакки, ҳаёт неъмати инсонга бир бора маҳсус ҳолда берилади. Ўлим ҳам, Оллоҳнинг бутун фонийлар учун зарур қилиб қўйган қонунидир. Вақти, дақиқаси ҳар нафас ҳисобигача тайин қилиниб ҳукмга боғлангандир. Ажалнинг олдинга ёки орқага бир дақиқа ҳам жилмаслиги равшан ҳақиқатдир. Ажалдан қочганларни қутулганлиги ҳақида ҳеч хабар йўқ. Шунинг учун ҳажга имкони борлар асло бепарво бўлиб, сустлик қилмасликлари зарур. Бу буюк ибодатга лоқайд бўлиб, умр тугаб қолса минг пушаймонликни асло фойдаси йўқдир. Дема илк фурсат етиши билан Роббимизнинг бизга буюк ҳаққи бўлган ҳаж ибодати ҳусусида ғафлатда қолмай имкони бўлиши билан бурчимизни адо қилмоғимиз лозим. Акс ҳолда Пайғамбар алайҳиссаломнинг ҳотирга солиб айтган бу ҳадиси шарифлари қўрқинчлидир:- “Бир одам йўл ҳаражатларига эга бўлиб-да, Байтуллоҳга бориши мумкин бўлиб туриб ҳаж қилмаса, унинг яҳудий ёки христиан бўлиб ўлишлигига ҳеч бир монеъ йўқдир. (Термизий, Ҳаж, 3). Бу танбеҳи билан Пайғамбар алайҳиссалом, имкони бўла туриб ибодатга бепарво бўлганларни даҳшатли йўқотиш ичида эканликларини баён қилмоқдадирлар. Демак имкони бор бўлган мўминлар ҳаж ибодатига лоқайд бўлиши, буюк хато ва аянчли ғафлатдир…Имкони бор мўминнинг умрида бир марта ҳаж қилмоғи фарздир. Қайта-қайта ҳаж қилмоқ эса мустаҳабдир ва савоби улуғдир. Зеро Пайғамбар алайҳиссалом:-“Ҳаж ва Умрани орқама-орқа қилмоқ, умрни ва ризқни ортдиради, фақирликни ва гуноҳни, темирчи темирни зангини кеткизгандек кеткизади” дедилар. Яна бир ҳадиси Қудсийда: “Аллоҳ таоло марҳамат қилади: Мен бир қулимга соғлик омонлик эҳсон қилиб ризқини мўл-кўл берганим ҳолда, у ҳар тўрт йилда бир менга келмаса (яъни ҳаж ва умра қилмаса) у кимса ҳақиқатдан маҳрум биридир” (Ҳайсамий, III, 206). Кўрилиб маълум бўлганидек фарз ибодатлар намоз рўзани нафллари бўлганидек ҳажни ҳам нафллари бор. Нафл ҳаж ҳақида жоҳилона танқидлар, Аллоҳ сақласин бир учи куфрга улашган сўзлардир. Булар, санадсиз жаҳолат мутолаалари бўлиб, иймон ва ибодатнинг ҳақиқий лаззатидан бебаҳра, қора ифодалардир. Нафл ибодатлар, асри саодатдан бери буюк бир иймон важд билан адо этилмоқдадир. Зеро Имоми Аъзам Ҳазратларининг 55 марта ҳаж қилганликлари бунга ёрқин далилдир. Имом Аъзам Абу Ҳанифа ҳазратлари, ҳисобсиз талабаси ва бир қанча машгулияти бўлишлигига қарамасдан, вақтини тахминан учдан бирини ҳаж сафарига сарфладилар. У замонлардаги шароитлар остида, туя билан Бағдоддан Маккаи Мукаррамага ва Мадинаи Мунавварани зиёрат қилиш ниҳоятда машаққатли бир сафар эканлигини тасаввур қилишимиз керак. Зеро ҳақ дўстлари, бошқа ерлардан топа олмайдиган маънавий истифодани Ҳарамайннинг файзли иқлимидан файзланишганлиги учун ҳар фурсатда ҳажга кетмоқликни ва Росулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васалламни зиёрат қилмоқликни буюк бир иймон ҳаяжони ичида адо қилинган нафл ибодатлар, бандани, Аллоҳга яқинлашиш имконини беради. Руҳий оламни теранлаштиради. Жаноби Ҳақ мўмин бандани кўрар кўзи, эшитар қулоғи бўлур. Яъни уларнинг кўришлари эшитишлари, тушунишлари ва ифодалари айни илоҳий нурнинг жараёни ҳолига келар.