Անուն կա դաջված իմ թաց աչքերում
Ու չի էլ հոսում, որ թեթևանամ,
Որ արցունքներս գետի պես բանան
Դեպի այն սիրտը տանող իմ ճամփան։
Մի լուռ կարոտ կա իմ հոգու խորքում
Եվ դուրս չի ժայթքում, որ փարոսանամ,
Որ չխարխափեմ, որ լուսավորեմ
Դեպի այն սիրտը տանող իմ ճամփան։
Մի անմար սեր կա իմ սրտի ներսում
Ու չի ընծայվում, որ երջանկանամ,
Եւ որ ինձ համար գտնեմ վերջապես
Դեպի այն սիրտը տանող իմ ճամփան։
Համլետ Սիրադեղ
Ծագող լուսե ջինջ առավոտ
Քո ոսկեծամ վարսերի մեջ
Հեռուներից կանչող կարոտ
Իմ երազկոտ հույզերի մեջ։
Մի արփիար արևածագ
Ճաճանչաշող լույով պես֊պես,
Իրարամերժ մտքեր անհագ
Երազներում սին ու անտես։
Ներսս այրող կիրք ու կարոտ
Անհանդուրժող անզսպությամբ,
Ես մի անտես նոր սիրեկան
Յուր սիրատենչ բիլ խենթությամբ։
Արդ վերթևող նոր ապրումներ,
Քեզնով ծաղկող նոր սիրավարդ,
Մինչդեռ չես էլ ասել ով եմ՝
Աստված, ոգի, թե զուտ մի մարդ։
Սիրադեղ
ԸՆԿԵՐՈՒԹՅԱՆ ԿԵՆԱՑԸ
Կյանքում ով էլ որ մենք լինենք, լինենք արքա թե բանվոր,
Մինչդեռ, որ լավ ընկեր լինենք, բոլորս ենք պարտավոր,
Ցավոք, ամենքին չէ տրված, որ լինի նա լավ ընկեր,
Ընկերը` դա սրբություն է, շատերի խելքիցն է վեր:
Բայց դա մեզ համար չէ ասված, որ մտածենք այդ մասին,
Եկեք մնանք լավ ընկերներ` հոգով, սրտով միասին.
Աշխարհիս մեջ ուր էլ լինենք, իրար սիրենք ու հարգենք
Ընկերությամբ միշտ միասին` սեր ու հարգանք վայելենք:
Դե՜, վերցրեք գավաթները, եկեք այսօր քեֆ անենք,
Ընկերության սուրբ վաստակով` սուրբ կենացներ վայելենք,
Ցանկանք բոլոր ընկերներին ամեն ինչում մաքրություն,
Լավ ընկերոջն, ուր էլ լինի, միա՛յն լավ ընկերություն:
Ես խմում եմ ազնիվ գինով` ընկերներիս կենացը,
Հալալ լինի ձեր վաստակած ամեն պատառ
Թե աշխարհն էլ, որ ավերեն,
թե ծովերն էլ փոթորկեն,
Դեպ քեզ բերող իմ երկրային
բոլոր ճամփեքը փակվեն,
Ես Նարեից թևք կխնդրեմ,
երկինքները կճեղքեմ,
Եւ շանթարգել կսլանամ,
կգամ գրկիդ, որ փարվեմ:
Ու թե զգամ կրծքիդ տակին
մեռած սիրտս կարծրացած,
Ինձ նվիրած քո սեր սիրտը
կհանեմ ետ, քեզ կտամ,
Որ դու նորեն ապրես, իմ Սեր,
նորեն կյանքը վայելես,
Քո աստղազարթ զվարթությամբ
անհետ շիրիմս օրհնես:
Սիրադեղ
Թողե՛ք ինձ, մարդի՛կ, իմ երազները,
Թողե՛ք ես գնամ իմ ուղին,
Բացե՛ք ձեր փռած փշալարերը,
Հերի՛ք ճանկռոտեք իմ հոգին:
Ես էլ ձեզ նման՝ ձեզանից մեկը,
Բայց և խիստ տարբեր ձեզանից,
Թողե՛ք ինձ մոտ գան իմ նմանները,
Թողե՛ք մեզ հեռու ձեզանից:
Թողե՛ք պայքարի իմ ընտրած ձևը,
Թող որ նա ինձ դե'պ Լույսը տանի,
Իսկ ինձ քարկոծող պիղծ հոգիներին
Աստված միայն բարին անի:
«Ես չե՛մ հոգնելու, երբեք պայքարից»,
Իմ ճակատագրի այս տողով
Ամեն առավոտ ճամփա եմ ելնում՝
Պարուրված սիրո նուրբ ցողով:
Սիրադեղն ասաց. «Սիրով պիտ հաղթեմ,
Սե՛րն է պայքարի իմ զենքը,
Թե սայթաքեմ էլ, բնավ չեմ զղջա,
Սեր է ամբարած իմ բերքը»:
Սիրադեղ