Самудга пайғамбар юборилган. У ўн тўққизинчи ғарбдан Ҳазрат-и Одамнинг набирасидир.
Худ алейҳиссалом пайғамбар сифатида юборилган Од қабиласи катта жазога учрадилар ва уларнинг исёнлари туфайли йўқ қилинди. Ишонганлари учун бу азобдан омон қолган одамлар ўзлари учун янги уйлар қуриш учун турли минтақаларга тарқалишди. Бу тарқоқ одамларнинг баъзилари Самуд исмли кишининг фарзандлари. Самуд қабиласи Дамашқ ва Ҳижоз оралиғидаги Ҳижр номли ҳудудга жойлашдилар. Шу сабабли, “Ашаб-ул-ҳижр“ номи билан ҳам танилган бу қабила кундан-кунга ўсиб борарди. У тўққиз қабиладан иборат эди. У қаттиқ меҳнат қилиб, узумзорлар ва боғлар ўстирди. Улар чўлларнинг қуруқ иссиқлигидан халос бўлишди ва тоғларни ўймакорлик билан тепаликларда саройлар ва текисликларда қасрлар қуришди. Улар санъат ва бойликда яхши ривожландилар. Бироқ, улар завқ ва тараққиётга тушишди ва аста-секин Ҳуд алейҳисселам томонидан уларга билдирилган ҳақ диндан узоқлаша бошладилар. Қабилалар бошлиқлари зулм ва адолатсизликка бошлаганларида, аста-секин тарқатиб юборилган Самуд қабиласи, ниҳоят, ёғоч ва тошдан ясалган бутлар ясаб, уларга сажда қила бошладилар. Улар адашганликлари ва Оллоҳу таолога инонишлари йўлдан адашган йўлларига судраб боришган. Улар жоҳил ва ёввойи одамларга айландилар.
Солиҳ алейҳисселам ҳамма билан яхши муомалада бўлган, камбағалларга ёрдам берган, кучсизларни ҳимоя қилган ва ўзининг юқори ахлоқи билан севилган киши эди. У қирқ ёшга кирганида, Оллоҳу таоло уни Самуд қавмига кўрсатиш учун пайғамбар қилиб юборди. САЛҲ алейҳисселам ўз қавмини имомга чақирди ва бутларга сиғиниш, зулм ва бошқа барча ёмон ишлардан сақланишларини талаб қилди. Ўз халқига; “Албатта, мен сизларга юборилган ишончли пайғамбарман. Энди Худодан қўрқинг, менга итоат этинг. “ у ўзининг таклифини эълон қилди.
Солиҳ алейҳисселамнинг бу таклифига қарши жуда оз одамлар ишонишди. Кўпчилик ишонмай қаршилик кўрсатди. Бойликларига ишонадиган, алданган ва шафқатсизликка қўл урган инкорчилар, Солиҳ алейҳисселама; “Сиз биз каби одамдан бошқа нарса эмассиз!“ улар “уни ҳайратга соладиган, ёлғончи“ деб ҳисоблашган. Солиҳ алейҳисселам ўз қабиласини имомга таклиф қилишни давом эттирди ва деди:
Эй Самуд қавми! Сизнингча, бу гўзал узумзорлар ва боғлар, яшил экинлар, олтин қулоқлар, чиройли хурмо ва шаршарали сувлар билан бу эрда абадий қоласизми? Ушбу уйларни ким қурган. Ҳозир ким ўтирибди, ҳеч ўйлайсизми? Ушбу узумзорлар ва боғларнинг биринчи эгалари кимлар эди, ҳозир яшайдилар? Эҳтимол, улар бу эрда сиз каби абадий қоламиз деб ўйлашгандир. Аммо уларнинг ҳаммаси вафот этишди. Сиз ўтиб кетаётганлар каби ўласиз. Булар сиз учун қолмайди. Охиратда, қилган амалларингиз бирма-бир ҳисобга олинади. Имконият туғилганда мени кузатиб боринг. Билингки, бугун сизни алдайдиган ва сизни Аллоҳга қарши қўзғатадиганлар ўзларини ва сизни илоҳий азобдан қутқара олмайди. Чунки улар сиз каби ночор одамлардир ”.
Аллоҳу таоло уларнинг аёлларини Семуд қавми учун исён ва ҳаддан ошиқликдан воз кечишлари учун уларни бепушт қолдирди. Дарахтлар қуримаган ва мева бермаган. Семуд аҳолисининг барча сувлари, қуриган қудуқдан ташқари. Солиҳлар олдига нафрат ва ғазаб билан келган Семуд аҳли: “Эй Солиҳ! Сиз биз билан аралашдингиз. Сиз бизнинг мулкимизга, болаларимизга ва болаларимизга зарар этказдингиз. Бу ердан кетинг. Ёки биз сени ўлдирамиз. “ улар айтишди. Солиҳ алейҳисселам уларни бир муддат қолдириб, танҳо жойларга борди. Бироздан кейин у яна қайтиб келиб, Семуд аҳлини Имомга таклиф қилди. Самуд қавми Солиҳдан мўъжиза кўрсатишини сўрадилар. Бироқ, улар мўъжизаларни кўрсалар ҳам, ишонмадилар.
Яна бир куни Солиҳ одамлар ёнига келиб: “Агар сиз рост гапираётган бўлсангиз, бу тоғдаги тик қоялардан қизил сочли урғочи туя чиқсин. Шунда биз сизга ишонамиз. “ улар айтишди. Буни сўраб, улар одамларни ҳайратга соладиган ва хижолат тортиб, буни қила олмайдиган ақлга сиғмайдиган ишни хоҳлайдиларми, деб ўйлашди.
Солиҳ алейҳисселам; “Аллоҳу таоло ҳамма нарсага қодир. Агар сиз бундай мўъжизани кўрсангиз, тоғдан оқиб тушаётган булоқ суви бир кун туяга, эртаси сизга тегишли эканлигини қабул қиласизми?“ деди. Самуд қавми, бундай нарса бўлмайди, деб ўйлар. “Биз ҳам ушбу шартни қабул қиламиз.“ улар айтишди.
Солиҳ алейҳисселам бу ҳолатдан нимани назарда тутади; Бу тоғдан келадиган булоқ суви этишмаслиги ва мугуз одамларга эгалик қилиш сабабли қийин аҳволга тушганларга ёрдам бериш ва туя насиб этган сувни камбағал ва заифларга бериш эди.
Солиҳ уларга алейҳисселам; “Мен билан шартнома тузганингизни эсланг, агар шикоят пайдо бўлганда туяга зарар этказсангиз ва ваъдангизга риоя қилмасангиз, сиз аламли азобни бошдан кечирасиз.“ деди. Самуд қабиласи; “Сиз туяни олиб чиқинг, биз хоҳлаганингизни қабул қиламиз. Агар биз аксинча бирон нарса қилсак, азобни қабул қиламиз. “ улар айтишди. Ниҳоят, улар туянинг чиқишини хоҳлаган тог ътошлари олдига йиғилиб, кутишни бошладилар.
Солиҳ алайҳиссалом Аллоҳу таолога шундай мўъжиза беришини сўраб дуо қилди ва унинг дуоси қабул бўлди. Тош иккига бўлинди ва улар хоҳлаганча туя чиқди. Икки томонга саф тортган туя ҳайрат ва ҳайратдан ҳайратга тушган Самуд халқи орасида айланиб юра бошлади. Кейин у болани туғди. Ушбу мўъжизани кўрганларнинг баъзилари бунга ишонишди. Бошқалар уларнинг манфаатлари ва шафқатсизлиги йўқолишини кўриб, ишонишмади. Солиҳ алейҳис-салом уларга ваъдаларини бажаринг, акс ҳолда улар қаттиқ жазога дучор бўлишларини айтди. Аммо улар ўжарлик ва рад этишдан воз кечишмади. Сувни тақсимлаш муаммоси ҳам улар учун қийин эди ва улар фойда излай бошладилар.
Мўъжиза сифатида тошдан чиққан туя боласи билан атрофни айланиб юрди ва сув ичадиган куни сувга келиб сувни бутунлай ичди. Сув ичиш яна бир мўъжиза эди ва у тонна сув ичди ва сув танада йўқолиб қолди. У сувни ичганда, у сув чиққан жойда ўтирган. Имонлилар бир қабила учун ундан сутни ичишган, ундан ичиш ва овқат тайёрлашган. Шундай қилиб, мўминларнинг иймони мустаҳкамланиб, инкор қилувчиларнинг ғазаби ошди. Самуд қавми бу мўъжизага қодир эмас эдилар. Аслида, Солиҳ (алайҳиссалом) уни маслаҳат беришга ва ишонишга таклиф қилган пайтда, улар туяга ичимлик сувини кўрсатдилар; “Агар биз ўша туяни ўлдирсак, биз йўқ бўлиб кетамиз! Уни ўлдирамиз ва кўрайлик! улар айтишди.
Ниҳоят, улар турли хил режалар тузиб, туяни ўлдирдилар. Кейин Солиҳ алейҳиссалом; «Мана биз туяни ўлдирдик. Агар ўзинг айтган пайғамбар бўлсанг, айтган азобингни келтир ». улар айтишди.
Солиҳ алейҳиссaлом бу туғёнга кетган одамларга раҳм-шафқат ва раҳм-шафқат кўрсатди; “Эй қавмим! Сиз нима қиляпсиз? Сизлар учун синов бўлган туяни ўлдирдингиз. Сиз рад этиш ва гуноҳкорликни талаб қилдингиз. Шунга қарамай, тавба эшиги очиқ. Нега азоб келишини хоҳлайсан, тавба! “ деди. Ушбу охирги таклифга қаттиқ жавоб берган Самуд халқи Солиҳни, унинг оиласини ва иймон келтирганларни ўлдиришни режалаштира бошладилар.
Солиҳ алейҳиссалом бу ғазабланган қабилага: “Уйингизда уч кун туринг, биринчи куни юзингиз оқаради, иккинчи куни қизариб, учинчи куни қораяди ва тўртинчи куни сизни азоб билан йўқ қиласиз!“
Солиҳ алейҳиссалом айтган шу кунлар келди ва кетди. Самуд қавми Солиҳ алейҳиссаломни ва мўминларни ўлдиришга уринган. Улар ҳаракат қилишларидан олдин Жибрил келиб, Солиҳ алейҳиссаломга вазиятни хабар қилди. Солиҳ алейҳиссалом ҳам у эрдан мўминлар билан бирга кетди.
Биринчи куни баъзи ғалати вазиятлар юз берди. Туй босган жойлардан қон оқаётгани, дарахтларнинг барглари қизил, қудуқ суви қон ранги ва одамларнинг юзлари оқариб кетганлиги кўринди. Иккинчи куни Самуд қавмининг юзлари худди қонга бўялганидек қизариб кетди. Ушбу аломатларни кўрган Семуд аҳли жазонинг келажагига қон олиб келишди ва уларни тарқатиб юборишди. Учинчи куни, уларнинг юзлари қорайганида, улар уйини қуршаб олган ва ҳужум қилган Солиҳ алейҳиссалом шаҳарни тарк этганини англадилар. Ўша куни, ярим тундан кейин, Самуднинг ватани тоғдан кучли шамол ва олов билан ағдарилди. Уларнинг барчаси Сайханинг қаттиқлигидан қўрқишди (шок). Уларнинг ҳаммаси йўқ қилинди. Шундан кейин уларнинг ётоқхонаси ҳеч қачон мавжуд бўлмаган. Ҳеч бир инсон яшамаган жойга айланди.
Самуд қабиласи вайрон қилинганидан сўнг, Солиҳ алейҳиссалом имон келтирганлар билан бирга келиб, вайрон қилинган шаҳарга қаради; “Эй қавмим! Сизни ҳеч қандай ҳақ сўрамасдан, сизни фақат Аллоҳу таолага ишонишга таклиф қилдим ва сизга этказдим. Бундай вазиятга тушиб қолмаслик учун сизга кўп маслаҳат бердим. Аммо сиз қулоқ солмадингиз. Кейин сиз бу азобга дучор бўлдингиз! “ деди.
Солиҳ қавми вайрон бўлганидан кейин, унга ишонганлар билан Маккага ёки Дамашққа борган. У Ремле шаҳрида жойлашди. Унинг Хадрамут томонига ўтганлиги ҳақида миш-мишлар ҳам бор.
Қуръоннинг турли оятларида Солиҳ алейҳисселам ва унинг қавми тилга олинади ва Самуд қавмининг ҳалокати қуйидагича айтилади:
Самуд қавмига келсак: Биз уларга тўғри йўлни кўрсатдик. Улар ҳидоят ўрнига кўрликни (жоҳиллик ва бузуқликни) афзал кўрдилар. Бас, қилган гуноҳлари сабабли уларни қаттиқ азоб чақмоқ ушлади. Биз иймон келтирганларни ва азобимиздан қўрққанларни қутқардик. (Фуссилет сураси: 17-18)
Солиҳлик мўъжизалари:
1. Тошдан туя.
2. Солиҳ алейҳиссаломнинг одамлари яшайдиган, ботқоқ деб номланган мевасиз дарахтлардан бошқа дарахтлар йўқ эди. “Агар сен пайғамбар бўлсанг, бу дарахтлар мева берсин!“ улар унга мўъжиза таклиф қилишди. Намоз ўқиётганда, бу дарахтларнинг барчаси турли хил меваларни берди.
3. Солиҳ алейҳисселам ибодатининг кўплиги билан катта тошдан сув чиқди.
4. Солиҳ алайҳиссаломнинг чодирига олов таъсир қилмади. Айнан унинг қабиласи қўй фермерлари эди. Улар йилнинг баъзи ойларини далаларда ва платоларда чодир тикишда ўтказдилар. Ишонмаганлардан бири яширинча Солиҳнинг ва унинг саломини ёқиб юборганида, чодир ёқила бошлади. Бунинг устига унинг қавмининг кофирлари; “Агар сиз ҳақиқий пайғамбар бўлсангиз, чодирингиздаги оловни ўчиринг!“ улар масхара қила бошладилар ва дам олишди. Ҳазрати Солиҳ олов ўчиши учун ибодат қилганида, унинг чодири сақланиб қолди, олов кофирларнинг чодирларига ўтди ва ҳеч қандай чодир қолмади, лекин унинг ичидаги нарсалар эрга ёқиб юборилди.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев