SW FR

მთელი ღამე გაუთავებლად წვიმდა, თითქოს და ცა ჩამოიქცაო ცას ნაცრისფრად ჯანღი გადაჰფარებია და თითქოს რაღაცას დარდობსო იფიქრებს კაცი. ქალაქი გარინდებულია ირგვლივ მხოლოდ სიჩუმეს თუ მოუსმენ. აღარც ფრინველები ჩანან ყველა თავის ბუდეშია პატარა ბარტყებს უვლიან... ყველანი სახლებში არიან თბილად ბხრის წინ და წიგნებს და გაზეთებს კითხულობენ... ხოლოდ ერთი პატარა ობოლი გოგონა არის გარეთ, და წვიმას ესაუბრება წვიმის წვეთებიც პასუხის ნიშნად ხელებზე და სახეზე ნაზად ეფრებოდნენ... დრო და დრო გოგონა ზეცას ახედავდა თვალებს დახუჭავდა და ღმერთს შესთხოვდა, რომ ყველა ბედნიერი ყოფილიყო არავის არ გაჭირვებოდა... გოგონა "ბედნიერებისაგან" წვიმაში დარბოდა და ცდილობდა ბედნიერად ეგრძნო თავი, დროთა განმავლობაში გოგონას ეს ყველაფერი ჩვევაში გადაეზარდა, როდას გაწვიმდებოდა ხოლმე გოგონა ყოველთვის გარეთ გამოდიოდა ხოლმე და ერთი და იმავეს აკეთებდა ხოლმე.... ერთ დრეს როდესაც წვიმას აპირებდა, გოგონა კვლავ გარეთ იყო და დაიწყო წვიმასთან საუბარი და ლოცვა ... ერთმა კეთილმა კაცმა რომელსაც სახლში მიეჩქარბოდა,დაინახა პატარა გოგონა როგორ ლოცულობდა ხალხისათვის, მივიდა მასთან და უთრა "შვილო აქ რომ ხარ და ლოცულობ ხალხისათვის ამის მაგივრად წადი ეკლესიაში სანთელი დაანთე და ისე ილოცეო" :) გოგონამაც დაუჯერა იმ წამსვე მოკურცხლა ეკლესიისაკენ,ლოცვით და პირჯვრისჭერით შევიდა ეკლესიაში,სანთელი აიღო დაჯდა ეკლესიის კუთხეში და დაიწყო ლოცვა...გავიდა დრო.. გოგონა ყოველთვის ეკლესიაში იყო ხოლმე და ლოცულობდა,ყოველ შაბათ-კვირას ეკლესია ხალხით ივსებოდა ხოლმე, მაგრამ სამწუხაროდ გულწრფელად მხოლოდ ეს გოგონა ლოცულობდა ხოლმე...ერთ მზიან დღეს ეკლესიის სარკმლიდან შემოვიდა მკრთალი ადამიანის ფორმის ნათება, ეს მხოლოდ ერთმა კაცმა დაინახა,სხვა ვერავინ ხედავდა ეს ის კაცი იყო ვინც ამ გოგონას ურჩია ეკლესიაში სიარული, რამოდენიმე წუტში კვლავ გამოისახა ეს ნათება და ამჯერად კაცის ფორმა მიიღო და ისე მივიდა ამ კაცთან გამოსალაპარაკებლად, ეს ნათება რეალურად კეთილი სული იყო და ცდილობდა ხალხს დახმარებოდა, ამ კაცთან რომ მივიდა მაშინვე ეს კითხა: -ღმერთის გწამს? -რათქმაუნდა! წინააღმდეგ შემთხვევაში უფლისშახლში არ ვიქნებოდი... კაცს ფერი ეკარგებოდა ნელ-ნელა არ იცოდა რა ექნა, ძალზედ გაოგნებული დიდ ყავისფერ თვალებს მოუსვენრად აცეცებდა აქეთ-იქით, რამოდენიმე წამში თავი ხელში აიყვანა, პირჯვარი გადაიწერა და უშიშრად დადგა.. -გეშინია!?... ნუ გეშინია,აქ ხალხის დასახმარებლად ვარ მოსული,მათ დასახსნელად :) -მერე და ახლა ჩემი დრო მოვიდა? მე უნდა დამეხმარო? -შესაძლებელია... მხოლოდ რამოდენიმე კითხვაზე გამეცი პასუხი ))) -დიახ, რათქმაუნდა გისმენთ.. -მაშასადამე,ვისაც ახლა ეკლესიაში ხედავ,ყველა გულწრფელად ლოცულობს?..როგორ გგონია? -......... .... ... .. დიახ,დიახ,რათქმაუნდა....აბა აქ რა უნდათ სხვა შემთხვევაში? -ანგელოზს სახეზე ღიმილი დაეტყო და უთხრა; -მომყევი რაღაცას გაჩვენებ!! ანგელოზმა ხელი ჩასჭიდა კაცს და მივიდნენ ერთ-ერთ სტიქაროსანთან,ანგეოზმა მხარზე ხელი დაადო და მისი ფიქრები დაინახა კაცსაც დაანახა აი რას ფიქრობდა : "უკვე რამდენი ხანია რაც სტიქაროსანი ვარ დამღალა ჩემმა საქმიანობამ ხვალვე მოვითხოვ,რომ მღვდელი გავხდე ნამვილად ვიმსახურებ ამას" კაცს ამის დანახვაზე ფერი წაუვიდა კინაღამ ცუდად გახდა ეს რომ გაიგონა,ყურებს არ უჯერებდა...ფუბლზე ცივმა ოფლმა დაასხა,და კარგს აგარაფერს მოელოდა ანგელოზისაგან რადგან კითხვას პასუხი სწორად ვერ გასცა ... ახლა ანგელოზმა მიიყვანა ერთ-ერთ მგალობელთან და იმას დაადო მხარზე ხელი და აი რას ფიქრობდა ის მგალობელი: "ეჰ, რა ცუდია აქ რომ მიწევს მუშაობა,გაჭირვებას რა ვუთხარი თორე აქ როგორ ვიქნებოდიო,მე უფრო დიდი სცენა მელისო" ამის მერე კი მიიყვანა მღვდელთან,რომელიც წირვას ატარებდა მხარზე ხელი დაადო და აი რას ფიქრობდა მღვდელი; "აუ ნეტა როდის მომცემენ ხელფასს რომ კარგად დავასვეო ოჯახიო" კაცის ამის გაგონებაზე სუმთლად გაფითრდა,აღარ იცოდა რა ეფიქრა,როგორი წარმოდგენა ქონოდა ხალხზე, სიბრაზისაგან აღარ იცოდა რა ექნა ვეღარ აზროვნებდა გაოგნებული იყო ხალხის ასეთი გულგრილობით,შეძრწუნებულმა წამოიძახა; -რაღას ელოდები!?წამიყვანე,მივხვდი რომ შენს კითხვას პასუხი არასწორად გავეცი,აღარ გჭირდება იმის დამტკიცება რომ მე შევცდი... ანგელოზმა გაიღიმა და უთხრა: -მე იმისთვის არ მოვსულვარ რომ შენთვის ეს ყველაფერი დამემტკიცებინა მე იმისთვის მოვედი რო..... :)) -აბა რისთვის მოხვედი ჩემთან ? გააწყვეტინა კაცმა; ანგელოზმა კვლავ ღიმილით მოკიდა ხელი და მიიყვანა ეკლესიის კუთხეში სადაც ის გოგონა ლოცულობდა, რომელსაც კაცმა ეკლესიაში სიარული ურჩია.. კაცმაც გაიღიმა თვალებიდან,სიხარულის ცრემლები წასკდა და ლოყაზე ნელა გადმოუგორდა, მიხვდა თუ რამხელა სიკეთე გაუკეთა იმ პატარა გოგონას რომელიც ახლა უკვე საკმაოდ დიდი იყო... ნელ-ნელა კაცმა დაინახა რომ გოგონამ ნათება დაიწყო, ნელ-ნელა გოგონას თვალებიდან ბრჭყვიალა ნაზი და სათუთი ცრემლები გადმოსცვივდა ლოყებზე... თითქოს ისევ წვიმის წვეთებს ესაუბრებაო.კაცს ძალიან დააინტერესდა თუ რატომ ანათებდა ის გოგო, ან რატომ ტიროდა. ამიტომ ანგელოზს სთხოვა; -გთხოვ!თუ ჩემს წაყვანას მაინც აპირებ, დამანახე ამ გოგონას ფიქრები,ამ გოგონას პატარაობიდანვე ვადევნებდი ხოლმე თვალ ყურს ვხედავდი როგორ ესაუბრებოდა წვიმას დავაწყებინე ეკლესიაში სიარული და ლოცვა, ამის შემდეგ არ მინახავს ეს გოგონა ეკლესიის გარეთ...მაინტერესებს რატომ ანათებს სხვებისაგან გნსხვავებით, ან რატომ ტირის რატომ ვამჩნევთ ამას მხოლოდ ჩვენ? ანგელოზმა კვლავ გაუღიმა ამ კაცს და მიიყვანა გოგონასთან.მხარზე ხელი დაადო და აი რას ფიქრობდა ეს გოგო : "ღმერთო, გთხოვ გადაარჩინე ხალხი განსაცდელს ნუ მოუვლენ მათ, პატარა ბავშვები დაიფარე, არ მინდა რომ ჩემნაირი გასაჭირი შეხვდეთ,რათქმაუნდა ობლობას ვგულისხმობ, მშობლები უცოცხლე, გადაარჩინე მათი სულები და დაანახე მათ სწორი გზა გთხოვ უფალო მხოლოდ ამას გთხოვ" ანგელოზმა განაგრძო: -ჩვენ ახალა ამ გოგონას სულს ვხედავთ და არა მის ხორცს,ამ შემთხვევაში გოგონას სული ტირის,ხალხის გამო მათზე ღელავს ,ხოლო იმიტომ ანათებს რომ ის ნამდვილი წმინდანია მხოლოდ ის ლოცულობს გულწრფელად,მხოლოდ მას ანაღვლებს კაცობრიობის ბედი,მხოლოდ ის ფიქრობს ხალხის გადარჩენაზე.... კაცს ამის გაგებაზე ცრემლები უფრო წამოუვიდა და ხმამაღლა ქვითინი დაიწყო... კაცმა ანგელოზს სთხოვა რომ ერთი წუთი დრო მიეცა რადგან რაღაცაზე დაფიქრებულიყო.. დიდი ფიქრის შემდეგ კაცმა აი ეს უთხრა ანგელოზს ; -გთხოვ, მე თუ უნდა წამიყვანო სიკვდილის წინ უკანასკნელი თხოვნა შემისრულე,ეს ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია... ანგელოზს დააინტერესდა თუ რა იქნებოდა ეს უკანასკნელი სურვილი ამიტომ შანსი მისცა და დათანხმდა ოგონდ ეს უთხრა; -დიახ,ბრძანე რაც გინდა რომ შეგისრულო,ოღონდ იცოდე ეს არ უნდა იყოს ისეთი სურვილი რომ მხოლოდ შენ გარგოს! -დიახ რათქმაუნდა...და განაგრძო... -გთხოვ, მე რომ წამიყვან, ამ გოგოს დაეხმარე,თავისი ადგილი აპოვნინეთ,დაიფარეთ ის ნამდვილად ღირსია სიცოცხლის, არ იმსახურებს ადრეულ სიკვდილს, დაიფარეთ და უპატრონეთ რომ მეტი გასაჭირი აღარ ენახოს ამის მეტი ცხოვრებაში....და კაცი უფრე მეტად აქვითინდა ანგელოზმა კეთილად გაუღიმა და უთხრა; -ნუ ნაღვლობ, მასზე ვიზრუნებ და დავიფარავ ყველაფრისაგან,განსაცდელს აღარ მოვუვლენთ.... კაცი მივიდა გოგონასთან თავზე ხელი გადაუსვა ცრემლები მოიწმინდა და ღიმილით დალოცა.... ანგელოზმა კაცს მხრებზე მოჰკიდა ხელი და ცაში აიტაცა, და სასუფეველი დაიმკვიდრა .... რამდენიმე დღის შემდეგ........................................................................................ გოგონა ეკლესიაში ვეღარ ხედავდა იმ კაცს რომელმაც ასეთი კარგი რჩევა მისცა პატარაობისას და ეკლესიაში სიარული ურჩია, ამიტომ გადაწყვიტა სახლში მისულიყო მასთან და მოეკითხა, თუ თავს როგორ გრძნობდა, მასთან სახლში რომ მივიდა კარბი არავინ გაუღო ამიტომ თვითონ შეაღო და ნახა რომ ის კაცი საწოლში იწვა გარდაცვლილი და მას სახეზე ღიმილი არ ჩამოშორებია სიკვდილის შემდეგაც კი...გოგონა ნელა მიუახლოვდა და დაინახა რომ ხელში კაცს პატარა ფურცელი ეჭირა, გოგონამ აიღო ეს წერილი და კიტხვა დაიწყო: "ძალიან მინდოდა ეს ჩემს სიცოცხლეში გამეკეთებინა და ეს სახლი და მთელი ჩემი ქონება დარჩენოდა იმ პატარა ობოლ და ისახლკარო გოგონას რომელსაც, ახალგაზრდობისას შევხვდი და დავარიგე,ის ნადვილად იმსახურებს რომ ბედნიერი იყოს, მან მრავალი გასაჭირი ნახა და იმსახურებს რომ ბედნიერი იყოს!!..." გოგონას ამის წაკითხვისას ცრემლები მოადგა, და ცრემლები წამოუვიდა,გარდაცვლილი კაცის ცხედარს შუბლზე აკოცა და და ჩაილაპარაკა; -ნათელი გედგეს <3 გოგონამ ხალხს გააგებინა ამ კაცის გარდაცვალება და სთხოვა მათ რომ დაესაფლავებინათ რადგან მას არ შეეძლო მისი დაკრძალვა... მალევე დაასაფლავეს კაცი და ყველაფერი გაუკეთეს როგორც საჭირო იყო... ამის შემდეგ გოგონა უფრო და უფრო წარმატებული ხდებოდა,მაგრამ ამის მიუხედავად ის მაინც არ ივიწყებდა ეკლესიას,ყოველტვის ლოცულობდა ხალხისათვის, არც ის კაცი დაუვიწყებია,რომელმაც ჭეშმარიტი გზა აჩვენა, და მის საფლავზე ხშირად ადიოდა და ესაუბრებოდა ხოლმე...უყვებოდა მის ყველა წარმატებაზე, მის ყველა ქმედებაზე.გოგონა საკმაოდ დიდი წვლილი შეიტანა ეკლესიების შენებასა და რესტავრაციაში, ასევე ყოველთვის დახმარების ხელს უწევდა გაჭირვებულებს და მათ სწორ გზას აჩვენებდა, ხოლმე .... რამდენიმე წლის შემდეგ......................................................................................... ერთ დღეს გოგონა მივიდა იმ ქუჩაზე სადაც ეს კაცი გაიცნო და პირველად დაელპარაკა, გაიხსენა ყველაფერი რაც მოხდა და როგორც იყო და უეცრად ისევ ამ კაცის ხმა მოესმა,თუ როგორ ლოცულობდა მისთვის და ბოლოს კაცმა ეს უთხრა გოგონას; "ეკლესიაში ბევრია.ღმერთთან ცოტა" ჩემი მოთხრობა შეაფასეთ