Մհերը մոտեցավ ինձ ու ձեռքիցս քաշելով դուրս հանեց սենյակից
-Մհեր բաց թող ինձ
-Դու իմ կինն ես ու իմ կողքին պիտի լինես
-Բավականա Մհեր,վերջ տուր ինչ կլինի
-Չի լինի Ելենա
Այդ պահին Դավիթը եկավ մեր դիմաց վիրավոր էր
-Ի՞նչ ես արել տականք-ասացի ես
-Էն ինչ տեղինա
-Մհեր բաց թող Ելենային-ասաց Դավիթը
Մի ձեռքով բռնել էր վերքը,իսկ մյուս ձեռքին ատրճանակ կար
-Ելենան իմ կիննա դու իրավունք չունես ասես ինչ անեմ
-Ելենան քեզ չի սիրում-ասաց Դավիթը
-Ծիծաղելի է,միթե քեզ է սիրում հ՞ն
-Ես չեմ թողնի տանես Ելենային-ասաց Դավիթը
Ես կարողացա ազատվել Մհերի ճանկերից ու վազեցի դեպի Դավիթը
-Խնդրում եմ դիմացիր Դավիթ-ասացի ես
-Ելենա արի ինձ մոտ,մի ատիպիր սպանեմ քեզ-ասաց Մհերը բարկացած
-Չեմ գա,հերիքա հոգնել եմ,ես քո խամաճիկը չեմ
-Ասում եմ արի հետս-գոռաց Մհերը ու օդ կրակեց,Դավիթը չդիմացավ ընկավ գետնին
-Դավիթ դիմացի-ասացի ես ու վերցնելով Դավիթի ատրճանակը պահեցի Մհերի վրա
-Մհեր հեռացիր,ես չեմ վրիպի ու կկրակեմ քեզ
-Ելենա դու կրակել չգիտես
-Ես չեմ գա քո հետ,չեմ գա-ասացի ու քաշեցի ձգանը
Փամփուշտը կպավ Մհերի ոտքին
-Ի՞նչ արեցիր Ելենա-գոռաց Մհերը
-Հեռացի Մհեր,մի փչացրու կյանքս
Մհերի մարդիկ եկան ու տարան Մհերին
Ես զանգեցի շտապօգնություն,Դավիթը շատ արյուն էր կորցրել
Ես հիվանդանոցում էի նրա կողքին,չէի կարող մենակ թողնել նրան,ես շնորհակալ եմ նրան այն մի կտոր ջերմության համար:Խոսեցի բժիշկի հետ,ասաց որ վիճակը լավ է
-Դու ո՞վ ես-լսվեց ձայն երբ ես հիվանդասենյակում էի Դավիթի կողքին
-Չեք ճանաչի-ասացի ես
-Ի՞նչ գործ ունես ամուսնուս կողքին
-Նրան կրակել էին,ես եմ զանգահարել շտապ օգնություն
-Գնա այստեղից,հիմա ես եկել եմ ու Դավիթի կողքին կլինեմ
-Լավ ես կգնամ…
Դուրս եկա հիվանդասենյակից,ինձ թվում էր կմնամ նրա կողքին,որ նրանից կրկին կստանամ հոգիս արևոտ դարձնող ջերմությունը:
Նստել էի հիվանդանոցի մոտ գտնվող նստարանին:Ես ուզում էի վերջին անգամ գոնե տեսնել Դավիթին:
-Կա՞րող ենք խոսել-լսվեց Դավիթի կնոջ ձայնը
-Կարող ենք-ասացի ես
-Ես Գոհարն եմ Դավիթի կինը ու հղի եմ,հասկացար չէ՞
-Ի՞նչը հասկանամ կասեք
-Որ պիտի հեռու մնաս իմ Դավիթից
-Կարծես թե երեխան Միքայելիննա
-Ի՞նչ ես խոսում հիմար
-Իրականությունը,որը Դավիթը չգիտի
-Ապրիր քո կյանքով ու մոռացիր Դավիթին
-Դավիթը շատ լավ մարդա գնահատի ունեցածդ
-Ձենդ կտրի,եթե բերանդ բացես վատ կլինի
-Հանգիստ չեմ ասի Դավիթին գնա ու նրա կողքը եղիր
Ես լուռ վերկացա,քայլերս չգիտեմ ուր էին տանում
Մի մեքենա կանգնեց ու դուռը բացվեց հետո տեսա Մհերի մարդկանց
-Նստիր մեքենան Ելենա-ասաց Լևոնը
-Մհերը լավա՞
-Հա ողջա
-Ես կգամ
Պիտի գիտակցեմ,որ Դավիթի նման լուսավոր էակը կյանքումս տեղ չի կարա ունենա,նա ունի կին :
Նստեցի մեքենան,բայց ուրիշ տուն գնացինք,այն ավելի փոքր էր քան նախորդը:
-Ապրես որ հեռախոսս տվեցիր Լևոն
-Քույրդա զանգել բազմիցս
-Հա ես կզանգեմ քրոջս
Իջա մեքենայից ու զանգեցի քրոջս
-Ելենա ու՞ր ես
-Եվա լա՞վ ես
-Ել խոսի ուր էիր,հո բան չի եղել
-Նորմալա
-Ելենա կներես հա՞
-Ի՞նչի համար
-Կոպիտ եմ խոսել հետդ
-Ոչինչ Եվա,,,մաման լավա՞
-Դու նրան շատ ես սիրում
-Հա նա իմ մայրնա ինչքան էլ ցավեցնի
-Լավա,բայց տխուրա
-Իսկ Սամվելիկը ո՞նցա
-Լացումա պապայինա ուզում
-Պապան գնացելա ընդմիշտ
-Ել գնացի գերեզմանին,ես նրան կարոտում եմ
-Գիտեմ Եվա
-Դու նրան ներե՞լ ես
-Չեմ կարող ասել,,,Եվա մի հարցրու
-Կներես հա՞,ես չեմ կարող մոռանալ կոպիտ լինելս
-Դու էն ասա վիրակապերը երբ են քանդելու՞
-Բժիշկը եկել էր մեր տուն
-Ու՞
-Դեռ մի քանի օր էլ պիտի դիմանամ
-Եվա հետո կխոսենք հա՞
-Լավ արևս…
Անջատեցի հեռախոսը ու մտա ներս
-Ելենա արի գնանք Մհերի սենյակ
-Ինչ արած գնանք Լևոն
Մտա Մհերի սենյակ,պառկած էր
-Իվերջո եկար
-Դու իմ բաժին քարն ես ու ես պիտի կրեմ քեզ կյանքումս
-Ելենա ես բարկացած եմ
-Գիտեմ Դավիթի պատճառով
-Ես տեսա նրա հայացքը դեպի քեզ
-Ես քեզ կասեմ մի բան Մհեր
-Ի՞նչ
-Դավիթը իմ կյանքում հանդիպած ամենադրական մարդնա
-Ելենա
-Հետո ասու՞մ ես ոտքդ լավա՞
-Հա կապրեմ
-Լավ նշան չբռնեցի
-Էս իմ տներիցա Ելենա
-Հա հասկանալիա
-Դու էլ չես տեսնի Դավիթին
-Ինքը ինձ գերեց
-Ելենա չխոսես-գոռաց Մհերը
-Ի՞նչի չխոսեմ,նեղվեց ոմն Մհերը հա՞
-Դու իմ կինն ես գրողը քեզ տանի
-Ես ատում եմ քեզ,երդվել ու միշտ կատեմ
-Չէ կանցնի էտ ատելությունը
-Չի անցնի
-Սիրահարվե՞լ ես Դավիթին
-Չէ ծիծաղելի բաներ մի ասա,ես չեմ սիրահարվի երբեք
-Հիացած խոսում ես նրա մասին,խոստովանիր որ սիրահարվել ես
-Ուղղակի Դավիթը վերքերիս վրա աղ չլցրեց այլ մի կտոր ջերմություն ու նրբություն տվեց,ու գիտես Մհեր դա բավական էր,որ հոգիս գոնե մի փոքր լուսավորվեր:Դավիթը այդ մի օրում ներսիս ավերակներին նոր շունչ տվեց,ինքը շատ իրական ու դրական էր
-Հա ոնց դու Ելենա,դե ես բացասականն եմ,դե ես սատանա եմ չէ՞
-Հա դու հրեշ ես
-Ելենա
Շրջվեցի ու նայելով դռանը ասացի
-Ես գնամ իմ սենյակ
-Էս տանը միայն մի սենյակա ու մի հյուրասենյակ
-Ոչինչ կհարմարվեմ
-Կասես ի՞նչի եկար իմ տուն
-Ճարս ինչ պիտի փրկեմ մի կործանված հոգի
-Ինձ նկատի ու՞նես
-Ինքդ հասկացի
-Մի բաժակ ջուր տուր Ելենա
-Կտամ
Մոտեցա նրա մահճակալին կից սեղանիկի մոտ, լցրեցի բաժակը ու տվեցի
-Խմիր հագեցրու ծարավդ,հուսով եմ արյան ծարավդ էլ կհագեցնես
-Լացու՞մ ես
-Հա նեղված եմ
-Ի՞նչի
-Ես ուզում եմ էս ամենը ավարտվի
-Կավարտվի
-Դու չես ուզում,որ ավարտվի դու ինձ ուզում ես տանջել
-Ես էլ մարդ չեմ սպանի
-Ու ի՞նչը ստիպեց այդ ճանապարհից հեռանաս
-Դու Ելենա,հայրս ճիշտ էր դու կփրկես ինձ
-Ես չեմ կարա Մհեր,հասկացի ստիպողաբար ինձ կողքդ պահել չես կարա
-Կլի՞նի մի շանս տաս,լսիր Ելենա ինձ տուր ընդամենը մեկ ամիս,խոստանում եմ եթե մի ամսից հետո ասես Մհեր ես գնում եմ արի բաժանվենք,ես քեզ բաց կթողնեմ ու իմ մասին էլ չես լսի
-Չգիտեմ…
-Ելենա մեկ ամիս ընդամենը
-Ի՞նչիդա պետք որ մի ամիս մնամ քո կողքին
-Պետքա շատա պետք Ելենա
-Մի ամսում սեր չի ծնվի մոտս,ոչ էլ մի օրում ծնվեց,երբ տեսա Դավիթին
-Միթե դու սիրել չգիտես Ելենա
-Գիտեյի,բայց սիրտս հիմա փակա ես չեմ չհմայվեցի անգամ Դավիթի մոգական հոգով
-Բայց նա քեզ օգնելա
-Հա շատա օգնել Մհեր,չես պատկերացնի ինչքան դրական զգացողություններ արթնացրեց,բայց դա սեր չի ու ես դա չեմ շփոթում սիրո հետ
-Բայց Դավիթին իմանալով գիտեմ,որ…
-Դավիթը կին ունի,բայց ես նրան չասացի որ երեխան հնարավորա Միքայելիննա
-Պիտի ասես
-Երևի….
-Ասա ի՞նչ որոշեցիր կմնաս մի ամիս
-Կմնամ
-Բայց կողքիս պիտի քնես
-Դա էլ կհանդուրժեմ
-Շնորհակալ եմ, բարի ես
-Բայց պիտի տեսնեմ Դավիթին
-Պայմաններ ես դնում իմ առջև
-Ուրեմն մի ամիս մնալս մոռացիր
-Լավ Ելենա կտեսնես Դավիթին վաղը
-Շատ լավ…
Դուրս եկա սենյակից ու գնացի հյուրասենյակ…Հանգիստ աուրա ուներ տունը,ու ճաշակով էր կահավորված որից ես խաղաղվում էի:Հիմա ինձ շատ հանգստությունա պետք:
Pov Եվա
Ես սպասում եմ անընդհատ,այս սպասումը ինձ ստիպում է լավատես լինել…ես սպասում եմ Մարկին,սպասում եմ բացվող լույսին….
-Մամ խնդրում եմ Ելենայի հետ խոսի
-Չէ չեմ կարա
-Մամ դու ես մեծացրել նրան քո աղջիկնա
-Ինքը մեզ բոլորիս դառնացրեց
-Մամ սրտիդ ձայնին լսիր խնդրում եմ
Մորս աչքերում զղջում տեսա,ու հասկացա որ կխոսի Ելենայի հետ
-Եվա զանգիր ասա թող գա,բավականա թող չմնա այդ մարդասպանի տանը
-Իմ մամանա այ էս իմ ջիգյարով մամանա
Մինչ կզանգեյի Ելենային հեռախոսիս զանգ եկավ փակ համարից սկզբից վախեցա,բայց հետո վերցրի
-Եվա
-Մարկ դու՞ ես
-Հա Եվա
-Մարկ ու՞ր ես
-Եվա պիտի հանդիպենք…
Ես ուրախացա ու ասացի….
Pov Մհեր
Ելենան վերջապես եկավ ննջասենյակ,իր խոսքի տերը լինելով
-Ուշացար
-Ոտքդ ցավումա՞
-Չէ մի անհանգստացի
-Հարցնում եմ ուղղակի
-Հա էլի գոհ եմ
-Այս տանն էլ կան մանեկեններ երևի
-Չկան…
-Դրական տեղաշարժ կա մոտդ
-Պահարանում հագուստ կա քո համար
-Լավ
Մոտեցավ պահարանին վերցրեց հագուստ ու մտավ լոգարան:
Հետո եկավ ու պառկեց կողքս ես հոգեպես ինձ լավ զգացի նրա կողքին
-Ելենա
-Ի՞նչ
-Նայի ինձ
-Նայում եմ հետո՞
-Լա՞վ ես
-Քեզ ասել էի չէ Դավիթը խաղաղեցրեց ինձ մի փոքր
-Դավիթի անունը չտաս-ասացի ու մոտեցա նրան,նայում էի աչքերի մեջ,վախեցավ երևի բայց ինքն էլ սկսեց նայել աչքերիս մեջ:Մի քիչ էլ մոտեցա նրան ուզում էի համբուրել փախավ
-Ու՞ր
-Հյուրասենյակում կքնեմ
-Բայց պայմանավորվել ենք Ելենա
-Ատում եմ քեզ Մհեր-ասաց ու կրկին եկավ պառկեց կողքս
վերջաբանի համար 40+
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 26