ფიქრობენ შურით,ამბობენ ცივად..

ღიმილის ხარჯზე მალავენ სითბოს..
იციან გაკვრით.. ეტრფიან ჩუმად..
როგორც პატარა ბავშვივით თითქოს.
სვავენ კონიაკს,ძვირფასი ჭიქით..
და იხსენებენ სიყვარულს მტანჯველს..
ძილია მათთვის,სიცოცხლის წყარო..
ჩუმი ცრემლებიც, დიდ ძალას ავლენს..
ამბობენ დიდებს სჩვევიათ ფიქრი,
უსასრულოდ და თუნდაც პირიქით..
თუმცა ბავშვებმა ჯერ ისევ ვიცით..
რომ არ არსებობს ,,ზღაპრული პრინცი"..
უფროსებს უყვართ პრობლემის ძებნა
ჩვენ კი სიცოცხლის ხალისით ვტკბებით..
მე ვაღიარებ ასაკთან ომსაც..
რატომ ? თავადაც მშვენივრად ხვდებით