Ҡатынымды рәнйеттем...

Ҡатыным барып ишекте асып ебәргәйне, ни күрәм: тупһала эсен кәпәйтә биреберәк ауырлы Мөнирә баҫып тора! Ҡатыным, зирәк кеше, эштең ниҙә икәнен бер ҡарауҙа аңланы ла мине саҡырҙы. Өндәшмәй генә беҙҙе күҙәтеп торғас: "Һинең балаңмы?" тип һораны.