Өйләр җиткерелде, кат-кат итеп,

Тик юк гаиләләр, балалы,
Калкып тора күпме хыстаханә,
Исән кеше генә калмады.
Кеше күптән инде айга очты,
Тик юк, күршесенә кергәне,
Малы артты, тамаклар да туйган,
Киләчәккә тапмый терәген.
Дуслар белән, буа буып була,
Ышанырлык түгел берсе дә,
Белеме дә хәзер, артты сыман,
Әдәп, табып булмый берсендә.
Сәгатьләре, гел дә бик күп төрле,
Вакыт кына таба алмыйсың.
Элек, алтын булган йөрәкләргә
Нигә бүген ташлар астык соң?