Предыдущая публикация
Ут кабызып, шәрә җиханнарда,
Кеше эзли Аллах, дәшмибез..
Көпә- көндез,чорлар ярларында,
Ә без аны, алдап яшибез.
Сабыр караш түзә, балалары,
Белеп, узмасларын язмыштан.
Тыныч кына кайчак сорау бирә,
Дәшә янына, саклап ялгыштан.
Ә кешеләр, күзен көчләп йомып,
Вакыт кына санап үтәләр.
Давылларын, күкләренннән көтеп,
-Ялкында- ди, җанны өтәрләр.
Аңа чаклы..кемдер күренмичә,
Кытыршы мич алды, тынлыктан,
Сорау бирер безнең өметләргә:
-Уйладыңмы мине, чынап та?
Тәрҗемә-Рамзис Мишәр.
Автор-Хубулава Григорий Геннадьевич.
Бог вечно ищет человека,
Как голый киник с фонарём
Средь бела дня, в разломах века,
А мы Ему упорно врём.
Следующая публикация
Комментарии 6