Դավիթիկն եմ

Դավիթիկն եմ, Դավիթիկը,
Իմ պապիկի քաջ թոռնիկը,
Ունեմ գրքեր ես կարդալու,
Ու վրձիններ նկարելու։
Ես տառերը լավ չգիտեմ,
Բայց անունս գրել գիտեմ,
Հենց ասում են `Դավիթ գրիր
Ես գրում եմ ու պար գալիս:
Երբ գնում եմ մանկապարտեզ,
Փնթփնթում եմ արջուկի պես,
Հենց տեսնում է ինձ պահակը,
Բարձրացնում է իր շալակը։
-Վա՜յ պապի՛ ջան, մի՛ համբուրիր,
Հիմա թուշս կկարմրի,
-Պապին մեռնի քո արևին,
Քո այդ թառլան, լույս պատկերին;
ՈՒ ամեն օր պապս այսպես,
Ինձ առնում է ափերի մեջ։
Ես դառնում եմ թռչուն կարծես
Ու սավառնում ամպերի մեջ:
Այսպիսին է իմ պապիկը,
Ես էլ նրա քաջ թոռնիկը,
Նա դարձել է մեր հսկիչը,
Որ միշտ լինի իմ փրկիչը։
Արմինե Դավթյան 17․12․2015
#մանկական
#ոտանավոր