Предыдущая публикация
Ասելիքս հպվել հոգուս պատերին....
Մտքերս արդեն միայն իմն են..
Չեն ուզում ժայթքել հոգուս խորանից....
Մենակությունը` իմ մոտ ընկերն է...
Նա ինձ լսում է` առանց խոցելու...
Երջանկությունը` արդեն հեռու է..
Գուցե էլ երբեք ` չի այցելելու...
Հավատս` կարծես էլ ուժ չի տալիս..
Մի տեսակ սուտ է դարձել ամենը...
Բայց միևնույն է` իմ մաքուր խղճով,
Ես լուռ անցնում եմ իմ ճանապարհը....
Ա. Դ 02.12 2025թ


Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев