Հոգին չի ծերանում ՝հեղինակային էջ՝

Ծաղիկն ու մեղուն..... Կար չկար մի հրաշք վայր կար։ Այն կարծես դրախտ լիներ՝ ծիածանագույն վառ երանգներով.....Այստեղ բոլորն ազատ էին։ Թռչունները ճախրում էին, երգում, կենդանիները վազում , իրար հոտոտում, ծաղիկները բուրում էին, իրար հետ քրքջում, իսկ ծառերն էլ կարծես նրանց համար հենարան լինեին ... համ հովացնում էին, համ թթվածին տալիս, համել պաշտպանում ուժեղ արևից ու անձրևից.... Մի անգամ այստեղ է գալիս, մի մեծ մեղավախումբ... և հրճվանք ապրում.. _ միթե՞ սա հրաշք չէ, քույրի'կ,_ ասում է նրանցից մեկը ֊Այո', իհարկե հրաշքը սա է, բայց եկեք չմոռանանք ինչի համար ենք եկել այստեղ... ֊Անպայման պիտի հիշեցնեիր, չէ՞, ֊ Իհարկե , դու երբեմն մոռանում ես , որ մենք աշխատավոր մեղուններն ենք և մեր նպատակը մարդկանց փրկելն է... ֊ Գիտեմ , գիտեմ, բայց ես ինչով եմ մեղավոր , որ այսքան տարված եմ այս դրախտավայրով,_ ասում է մեկ ուրիշ մեղու և սկսում այս ու այն կողմ թռնել.. ֊ Նայե՜ք, ջրի վրա լողացող այն ծաղիկներին, ինչ սիրու~ն են,֊ բացականչում է մի ուրիշ փոքրիկ մեղու ու թռչում դեպի ծաղիկները... Ծաղիկները իրար գգված պարում էին լճափին... Մեղուն մոտենում նրանցից մեկին ու նստում թերթիկին.... ֊Բարև ծաղիկ, անունդ ինչ է.. ֊ Անունս Նունուֆար է,֊ ասում է ծաղիկը՝ գլուխը կախելով և մեղվին ավելի մոտեցնում իրեն... ֊ Ի~նչ սիրում ես դու, նունուֆար, կարծես արև լինես՝ սրտաձև տերևներով.... ֊Շնորհակալ եմ, ասում է ծաղիկը... ֊ Ես էլ,֊ ասում է մեղուն... ֊ Իսկ ինչի համար ես շնորհակալ, ֊հանկարծ հարցնում է ծաղիկը, ես ախր քեզ համար դեռ ոչինչ չեմ արել... ֊ Ինչպես թե,֊ բացականչում է մեղուն, ֊դու ինձ տալիս ես քո արտազատուկը՝ նեկտարը, որի շնորհիվ ես ստեղծում, և մարդկանց եմ տալիս, բնության հրաշալիքներից մեկը՝ մեղրը, դու այդ մասին գիտեի՞ր։ ֊Դե լսել էի, բայց գիտես մեղու , ես էլ, քեզ եմ շնորհակալ, որ հավաքում ես իմ նեկտարը, ու ինձ ավելի առույգ ու թեթև դարձնում։ Շնորհակալ եմ նաև նրա համար, որ հենց քո օգնությամբ է կատարվում իմ փոշոտումը, առանց որի չէին առաջանա իմ նման շատ ու շատ ծաղիկներ.... ֊ Ինչ լավ բան է , չէ՞, շնորհակալ լինելը, տե'ս, մի քանի րոպե է ինչ ծանոթացել ենք, բայց արդեն գիտակցում ենք , թե ինչքան ենք կարևոր իրար համար, ֊ շարունակում է մեղուն, ու գիտես ծաղիկ, ես կուզեմ , որ մենք ընկերներ դառնանք, ի՞նչ կասես։ ֊ Կասեմ, որ մենք կարծես թե արդեն ընկերներ ենք, ծիծաղում է նունուֆարը՝ աչուկները փակելով.... ֊ Լավ, այդ դեպքում ես հիմա գնամ , իսկ երեկոյան կգամ և մենք էլի կզրուցենք... ֊ Լսիր մեղու, իսկ ու՞ր ես գնում, մնա ինձ մոտ, ես քեզ ամեն հարցում կօգնեմ։ ֊ Չեմ կարող, հարազատներս սպասում են ինձ, մենք շատ գործ ունենք դեռ, մեզ սպասում են նաև այն մարդիկ, ովքեր մեր օգնության կարիքն ունեն։ Մեր նպատակը շատ նեկտար հավաքելն ու տուն գնալն է, բայց ես սիրեցի քեզ նունուֆար, անպայման կգամ քո հետևից։ Մեղուն ասում է ու բզզալով հեռանում.... ֊Լսիր Նունուֆար, ֊ ասում է կողքի ծաղիկը, քեզ քանի անգամ եմ ասել, մի հավատա այդ չար ու կծան մեղուներին, գիտես թե քանի անգամ են նրանք խայթելով նեկտարս խմել ու ցավեցրել ինձ... ֊ Հիմար ծաղիկ, նրանք ոչ թե ցավեցրել , այլ փրկել են քեզ, որ ավելի լավ տեսք ունենաս ու երկար կյանք։ ֊Իսկ դու գիտես, որ նրանց խայթոցներից անգամ մարդիկ են մահանում, իսկ դու դեռ նրանց պաշտպանում ես... ֊ Հա', շատ հին ժամանակներում եղել են գուցե նման դեպքեր, բայց հո նրանք դա չեն ցանկացել, ուղղակի մարդը չի դիմացել նրանց խայթոցին... ֊Էհ, քեզ ինչ բացատրեմ, լավ է հեռու մնաս նրանցից , երբ մոտենում են քեզ, փակիր գլխիկդ քո տերևներով ու մի թույլ տուր քեզ կպնեն, թե չէ, մի օր , դու էլ չես դիմանա... Բայց մեղուն չի դիմանում նունուֆարի տեսքին ու հետ է վերադառնում... ֊ Լսի'ր ծաղիկ, արի միասին գնանք... ֊ Ինչպե՞ս, ախր ես քեզ պես չեմ կարող թռչել, ֊Դու էլ լողալով կգաս, ֊ոգևորվում է մեղուն, ֊ խոստանում եմ , քեզ թագուհու պես կպահեմ... Նունուֆարը երկմտում է, նայում իր ընկերներին, ովքեր տարուբերում են իրենց գլխիկները... ֊ Մի գնա..., ֊ասում է քույրը։ ֊ Դու այնտեղ անելիք չունես,֊ ասում է մի ուրիշ ծաղիկ։ ֊Նա քեզ ուզում է տանի , որ քեզ շահագործի... ֊Այդ որն է, ֊ հարցնում է նունուֆարը... ֊ Այն , որ քեզ կօգտագործի , ու երբ այլևս իրեն պետք չես լինի, կմոռանա քո մասին.. ֊ Ինչեր ես խոսում, իմ մեղուն այդպիսին չի։ ֊Դե ուրեմն գնա', լքիր քո ընտանիքը, հուզված ասում է մայր ծաղիկը,֊ դու լսելու ընդունակություն չունես.... ֊Իսկ դա ո՞րն է,֊ հարցնում է ծաղիկը . ֊ Այն , որ հիմա լսում ես ինձ , բայց չես կարողանում հասկանալ իմ ասելիքը։ Բայց Նունուֆարը այնքան է տարվում մեղվի քնքուշ խոսքերին, որ որոշում է՝ լողալով գնալ նրա հետ....Մեղուն ուրախությունից սկսում է բզզալ ու բզզալ.... Բայց քանի գնում լճակը խորանում է և նունուֆարը մնում է ջրի տակ , իսկ մեղուն ՝ ինչքան էլ փորձում է օգնել նրան՝ չի կարողանում... Մեղուն շատ է նեղվում , գնում է իր հարազատների մոտ և օգնություն խնդրում։ Նրանք գալիս են, նունուֆարին փրկում ու հետ տանում իր հարազատների մոտ։ Երբ մայր ծաղիկը գրկում է իր նունուֆարին , շոյում է թերթիկներն ու ասում.. ֊ Իմ փոքրիկ նուրբ ծաղիկ, միշտ հիշիր , որ ում էլ ընտրես, պիտի քո ցեղից ընտրես, քանի որ , թռչողներն ու բույր տարածողները չեն կարող ապրել միևնույն տանիքի տակ, թռչողները սովոր են ազատության մեջ վայելել իրենց կյանքը, դա է նրանց տրված, իսկ մենք ստեղծված ենք, որ բուրենք, մեր բույրը տարածենք, գեղեցկացնենք աշխարհը, իսկ թռչել մենք անկարող ենք։ Անկարող են նաև մարդիկ։ Դրա համար պետք է սովորել լսել... Բայց և այնպես, մեղուն ու ծաղիկը մնում են լավ ընկերներ, և օգնում ու բուժում մարդկանց։ Ծաղիկն ՝ իր տերևներով, մեղուն ՝ իր անուշ մեղրով։ Հեղինակ՝ Արմինե Դավթյան 23. 06. 2000թ