Предыдущая публикация
Հայրենի գյուղը մտաբերելիս,
Մի խու՜լ հառաչ է սրտիցս գալիս,
Կարոտն է անվերջ իմ հոգին տանջում,
Հայրենի տուն եմ մտովի գնում…
Մանուկ օրերիս քաղցր հուշերում,
Մանկան նման վազել եմ ուզում,
Օրերս անցան ու լու՜ռ չքացան,
Երկնքից թափվող աստղերի նման…
Մեր սեգ սարերի հովերն են կանչում՚
Անուշ բույրերով դաշտերն են երգում՚
Լոք լեռն է հեռվից էրում ու գերում,
Իր զավակներին ետ տուն է կանչում…
Ա. Ավետյան
03:17
Следующая публикация
Нет комментариев