Предыдущая публикация
կանգ ա'ռ ով ճամփորդ,
Խմի՛ր այս ջրից,
Զրուցեմ քեզ հետ:
Եթե դու մի օր
Տխուր կլինես
հիշի՛ր այս մասին:
Եթե դու մի օր
Ուրախ կցնծաս
Չմոռանաս սա։
Կյանքն ակնթարթ է,
Ճախրող մի երազ,
Ճեպընթաց գնացք:
Այն մի վիթխարի,
Գարնան տաք կրքից վարարող գետ է,
Որ կանգ չի առնում:
Քշում է տանում մեր մանկությունը
Կերտելով մեզնից ինչ որ գիտնական,
Ինչ որ թագավոր, կամ մի խեղճ բանվոր։
Ինչ որ ժամանակ,
Քանի դեռ կայի.
Անցա այստեղով,
ԵՒ որոշեցի աղբյուրն այս շինել։
Հիմա նստած ես
ԵՒխառնել ենք մենք
Իմ ներկա անցյալն
Ու քո ապագա ներկայությունդ:
Հիշի՛ր այն մանկանն
Ում սպանեցիր
Խոսք տալով նրան
հարություն տալու։
Սպանեցիր քեզ
Մանուկ ժամանակ
Երբ ճաշակեցիր
Բարին ու չարը,
Մտնելով կյանքի
բուռն շարժի մեջ։
Իսկ հացրե՞լ ես քեզ
Քանի՞ անգամ ես անգիտակցաբար
Դու մի օրվա մեջ
Խոստանում հետ գալ,
Դուրս գալ այս խաղից։
Մենա՞կես զգում,
Մարդկանց մեջ դու քեզ։
Փնտրի՛ր դու հոգուդ,
Նա է քեզ լքել։
Նայի՛ր դու դեմքիս
Կնճռոտ ծալքերին,
Տանջված կյանքի
Ծանր բեռներից։
Ես էլ կրեցի
Կյանքի իմ խաչը,
Լուծը կրեցի
երազանքների։
ԵՒ Լոկ երազանք.
Երազանք տարա
Իմ հետ աշխարհից,
Անթիվ երազանք,
Որոնք այդպեսել չիրականացան։
Խորհիր դու հիմա,
Ո՞վ ես դու կյանքում.
Ի՞նչ ես դու ուզում.
Ի՞նչ ես դու թողնում
Քո ետևինին,
Քեզնից ելնողին։
Արքաներ եկան
Արքաներ անցան։
Ուժեղներ, թույլեր
ԵՒ իմաստուններ։
Նոր բան չմնաց
Չհայտնաբերված
Կամ թե չարարված
Ամեն ինչ եկավ Սկզբնակետին։
Մի պահ դու հիշ՛իր
Քո սկզբնակետը
Որից դու արդեն
Շատես հեռանում
Իսկ հիմա գնա.
Եսել հեռանամ,
Իմ գնացքն արդեն
Իր վերջին հասավ:
Следующая публикация
Нет комментариев