Предыдущая публикация
~ӨГӨЙ ЭНЕМ ӨЗ ЭНЕМ~
Жаш ыймандуу, түшүнүктүү жигит жаш кызга үйлөндү. Аялы дагы ыймандуу эле. Алар өтө бактылуу жашап жатышты. Келинчеги күнүгө таңда жолдошун намазга ойготчу. Жылдар өтүп, кыздуу болушту. Көп өтпөй келинчеги каза тапты. Азап чеккен жолдошу аялынын кабырына күндө барып, куран окуп келет. Жолдошу апасы менен ымыркай кызды багуу кыйынчылыкты жаратты. Апасы баласына:
" Балам, балким үйлөнөрсүң. Кызыңа эне керек" деди.
Жигит: " Апа сиз эмне десеңиз, ошондой болот." деп
үйлөндү. Үйлөнгөн жары биринчи аялына окшоп кетер эле. Бирок жүрөгү катуу, жолдошунун кызын өз кызындай көрбөстөн, үйдө эч ким жокто аябай кор кылчу. Жолдошунун кызы аны "Апа"-деп атаса, "Мени апа дебе"-деп урушаар эле. Жылдар өттү. Жолдошунун кызы мектепке бараар убак келди.Кыз:
"Жеңе менин чачтарымды өрүп беринизчи?"
Тиги болсо:" Жоок,мен өрө албайм." дейт.
Кыздын маанайы чөгүп мектепке жөнөйт. Анын эсинде эч нерсе жок болгондуктан, күндө ойлонот: "Мен өз апамды жеңе дейм. Анан дагы дос кыздарымдын апалары мээримдүү, а менин апам болсо мени жакшы көрбөйт.Кыз күндө мектепте сабактар бүткөндөн соң ыйлат. Атасы кызынын абалын жакшы түшүнөт, бирок эч нерсени өзгөртө албайт.Күндөр өтө берди. Кыздын экинчи апасы жолдошунан уруксат алып, төркүнүнө барып келүүнү чечти. Жолдошу келинчегин машинеге салып, узатып келди. Арадан 3-4 саат өтпөй жолдошунун телефонуна бирөө чалып, аялынын жол кырсыгына кабылып ооруканада экенин айтат.
Апасы менен жигит ооруканага жетип келишти. Бирок аларды келинчеги жаткан бөлмөгө киргизген жок. Анткени 2 сааттан кийин келинди операция кылышмак болуучу. Жолдошу кайра кетип, кызын мектептен тосуп алды. Жигиттин апасы келининин операциясын кутуп олтурду. Баары ийгиликтүү болуп айыгып чыкты.
Кайрадан жашоо уланып, алар уулдуу болушту. Бирок аялы көз жумду. Тагдыр экен күйөөсү уулун ойлоп дагы үйлөндү. Үчүнчү аялы өтө эле ыймансыз болчу. Ал күндө кичинекей баланы урат. Буга карап чыдай албаган кичинекей баланын апасы Периштелерге:
"Менин баламды уруп жатат. Ал кичинекей да. Айткыла аны урбасын." дейт. Периштелер: " Биз эч нерсе кыла албайбыз." дешет. Аял чыдабай: "Карагылачы. Аябай балам аябай ыйлап жатат. Жардам бергилечи. Мени жөнөткүлөчү" дейт. Периштелер:" Жоок. Биз андай кыла албайбыз. Роббибизден өкүм келмейинче эч нерсе жасабай албайбыз." дешет. Аял: "Балам апа деп ыйлап жатат. Суранам токтоттургулачы" дейт. Бирок эч ким жардам бергени жок. Айласыздан кабырына кайтып учуп келе жатты. Кабырына кирерде өзүнө окшогон аял келди. Ал оронуп анан аппак кийинип алыптыр.
-Сиз кимсиз?
-Мен сизди тааныйм. Бирок сиз мени тааныбайсыз. Мен сизди түшүнүп турам. Сиздин баланыз башка бирөөнүн колунда кордук көрүп жатат окшойт.
-Ооба ошондой. Мен ага керекмин, бирок..
-Менин да убагында кызым кордукта калган болчу..
-Сиздин кызыңызда кичинекей беле.?
-Ооба, тигил кыз болчу деп,
өзүнүн баягы өгөй кызын көрсөттү.
-Ушул сиздин кызыңыз беле?
-Ооба менин кызым эле. Аны ымыркайында атасына тапшыргам. Бирок атасы сизге үйлөндү. Менин кызым сизди апам деп элестетти. Сизди апам дегизи келди. Бирок сиз кордук көрсөттүңүз.
-Мен... Мен.. Суранамын..Мени кечириңиз.
-Караңызчы кызымды.? Менин кызым, сизди сагыныптыр..
Экинчи аялы жакындап басып келди кыз тарапка. Аны көрүп ыйлады. Анткени өгөй кызы, экинчи апасынын кабырынын жанында ыйлап олтурган эле: "Жеңе көзүңүздү ачынызчы. Мени таштап кетпеңиз. Мен сизди жакшы көрөм.
-Менда сени жакшы көрөм. Ордуңдан турагой.
-Кызым сизди укпайт.
-Эмнеге?
-Анткени биз эми рухбуз.
Муну угуп кыздын экинчи апасы ыйлады. Биринчи апасы колунан шакекти алдыда, кызынын экинчи апасынын колуна такты. Аял көзүн ачып өзөнө келип:
-Мен..Мен кайдамын?
-Сиз ооруканадасыз.
-Мага эмне болду?
-Сиз жол кырсыгына учураптырсыз.Сизди көргөнү жолдошуңуз менен кайыненеңиз келишкен. Алар сыртта күтүп турат. Чакыралыбы?
-Жо жоок.Чакырбаңыз.
-Макул.
-Айтынызчы? Жанында кичинекей кыз барбы?
-Ооба.
-Мага ошол кызды жаныма киргизе аласызбы?
-Албетте.
Кыз кирди.Акырындап басып келе жатты. Аны көргөн апасы кубанып кетти.
-Кел кызым.Мага жакын келчи.
-Жеңе сизге эмне болду?
-Кызым. Мени апа дечи макулбу? Мен сенин апаңмын.
-Макул.
-Чачтарыңды өрүп берейинби?
-Сиз ооруп жатасыз го.
-Менин алтын кызым десе.
Кызды аябай каттуу кучактады. Кыз мындайды күтпөгөндүктөн, эреркеп ыйлап жиберди.
-Сен эмнеге ыйлап жатасың?
-Мен ойлогом. Апам мени жаман көрөт го деп.
-Жоок апаң сени жаман көрбөйт, аябай жакшы көрөт. Сени жанынан артык көрөт. Сени бооруна кыскысы келет.
Кызды кучактап алып ыйлады. Күндөр өтүп айыгып чыкты. Алар көпкө бактылуу жашашты. Аял жакшы келинге айланды. Ар күнү кызын мектепке узатып жатып, чачын өрүп ысык тамак берет. Күндөрдүн биринде үйүн тазалап жатып, сандыкты көрүп калды.Ага аябай кызыкты. Ачып көрүүнү чечти. Сандыкты ачса,жолдошунун биринчи аялынын кийимдери бар экен.Кайненеси капысынан байкай калып: Кызым деди.
-АПА кечириңиз. Капысынан сандыкты ачып алып алаксып кетиптирмин.
-Олтур, олтура бер.Бул кийимдер сенин жолдошуң дун биринчи аялынын кийимдери.
-Мен аны тааныйм.
-Тааныйм.? Анын каза болгонуна көп болду.
-Мен аны көрдүм ал мага окшоп кетет ээ.?
-Ооба.
-Апа мен ушул кийимдерди кийсем болобу.? Суранам жок дебенизчи.
-Макул балам. Көңүлүңө жакса кий.
-Рахмат апа.
Аял кийимдердин ичинен бир көйнөктү кийип сыртка чыкты. Жолдошу көрүп биринчи аялын элестетип жанына акырын басып барды да :- Сен бул кийимди кайдан алдын?
-Сандыктан. Апамдан сурадым албетте. Аңыча мектептен келген кызы чуркап келип өгөй апасын кучактады да:- Апа, сиздин жытыңыз аябай жыттуу болуп кетиптир ээ..
- Ооба да алтын кызым. Анткени бул апаңдын жытыда..
Ошентип экөө үйгө кирип кетишти. Күйөөсү артынан жылмайып кала берди.
Жеңишбек Жумакадыр..
Следующая публикация
Нет комментариев