Не кожны ведае, якіх птушак на Беларусі найбольш, дык скажу - жаваранкаў. Яны паўсюды: ідзеш лугам, а над табой льецца звон гэтых мала прыкметных птушачак, ідзеш полем ці ўзгоркамі - таксама. З ранняй вясны і да восені.
Але апагеем жаўруковых спеваў з'яўляецца лета. Жаваранкі першымі вітаюць усход сонца, яны будзяць дзень. Днём жа бясконца ўздымаюцца на нябачную для вока вышыню, свідруюць неба і звіняць. Звіняць залівістымі званочкамі. І ў перазвоне гэтых нястомных віртуозаў, столькі замілаванасці, столькі красы, аздобленай пералівам розных таноў і адценняў!
Вось пульнуў з-пад самых ног маленькі камячок, павіс у паветры і на нябачнай нітачцы пачаў узбірацца ўгору. Рывок -- і жавараначак узняўся на ступеньку вышэй, зноў рывок -- і ўзяты новы бар'ерчык. Нібы хто торгае за тую нітачку.
І кожны рывочак суправаджаецца песняй, чым вышэй жавараначак, тым званчэйшая песня.
-- Лячу да сонца ў госцікі, лячу да сонца ў госцікі, -- здаецца, хваліцца птушачка. Але "ў сонца ў госціках" ужо шмат такіх, як яна. Маленькімі верталёцікамі на некаторы час правісаюць у вышыні, потым, не спяшаючыся, з трэпетам крыльцаў зніжаюцца і падаюць уніз на дол.
А сонца і праўда іх ласкае, і кожнаму "госціку"з задавальненнем дарыць па жменьцы цёплых сонечных праменьчыкаў.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 6