Предыдущая публикация
Цяжка суняць соль хвалюючых слёз,
Як даўнішнім летам крыві найгарачай
Нельга суняць было з ранішніх рос.
Прыпеў.
Брэсцкая крэпасць, Брэсцкая крэпасць –
Ты ў бессмяротнасць аднойчы ўвайшла.
І каб у памяці ўсім не аслепнуць,
Ты не здалася – крывёю сцякла.
Кожны тут камень і кожная кветка
Болем пранізаны, жахам вайны,
Кожнае дрэва – маўклівыя сведкі,
Колькі б яшчэ расказалі яны.
Прыпеў.
Ты не здалася з тваім абаронцам –
Мужам, жанчынай, старым і малым,
Дзякуем ім мы за неба і сонца,
Дзякуем, крэпасць, мы сценам тваім.
Прыпеў.
Брэсцкая крэпасць, Брэсцкая крэпасць –
Ты ў бессмяротнасць аднойчы ўвайшла.
І каб у памяці ўсім не аслепнуць,
Ты не здалася – крывёю сцякла.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 52
Баюся тэлефанаваць Каб толькі не патурбаваць
Тваю вялікасць.
Якія словы мне сказаць,
З чаго гаворку завязаць –
Цябе паклікаць?
Каб ты ўсё-такі пачуў,
Як я жадаю, як хачу
К табе прывыкнуць.
Не дай адзінаму ў жыцці
Каханню побач праплысці
І раптам знікнуць.
Баюся тэлефанаваць,
...ЕщёСёння нават спалохалася з-за непаладак у кампутары (ноўтбуку), бо столькі матэрыялу для новых кніг, мудрых думак, якія закідваю ў спецыяльныя файлы... Праўда, наладзіўся. Буду цяпер доўга яго не турбаваць. Дашлю пару вершаў, для Вас, удзячнага чытача.Баюся тэлефанаваць Каб толькі не патурбаваць
Тваю вялікасць.
Якія словы мне сказаць,
З чаго гаворку завязаць –
Цябе паклікаць?
Каб ты ўсё-такі пачуў,
Як я жадаю, як хачу
К табе прывыкнуць.
Не дай адзінаму ў жыцці
Каханню побач праплысці
І раптам знікнуць.
Баюся тэлефанаваць, Хаця і буду шкадаваць –
Гатова сціхнуць
Навекі, каб не турбаваць,
Каб незнарок не зазлаваць
Тваю вялікасць.
Абарані
Душу маю памерлую,
Няўжо зманіў?
А я табе паверыла.
Мой небасхіл
З грымотамі і ліўнямі
Памножыць сіл
Характару наіўнаму.
І знікнеш ты
Пустою недарэчнасцю.
Згараць масты.
Я ж застануся ў вечнасці.
СУСТРЭЧА
Б.С.
Знаходка ты мая – праз столькі
год!
Я разгубілася, не ведаючы выйсця
З пачуццяў тых. Нібыта крыгаход
Панёс мяне адну і не спыніўся.
А ты на беразе застаўся без
мяне,
І не адзін, хутчэй, не адзінокі.
Адноўленых прыгодаў не міне
Мой лёс – такі неапраўдана
горкі.
І вуліцы, і горад, і мой дом
Спынілі раптам без цябе дыханне.
Шукаю, не знаходзячы слядоў
Майго адзінага сур’ёзнага
кахання.