Предыдущая публикация
РАББЫМ, БЕРҮК МИНЕ ТАШЛАМА!
Еламачы, сөрт син яшьләреңне!-
Уң җилкәмнән дәшә фәрештә.
Ходай язгач курми кала алмассың,
Нык бул әйдә, нык бул, бирешмә!
Һәр кешенең үз язмышы җирдә,
Күрәчәге, шатлык-кайгысы...
Сукмаклар күп, ләкин ялгышмыйча,
Шул юлларның кайсын сайлыйсы...
Язмыш йөртә әдәм балаларын,
Язмыш сыный, язмыш бүләкли.
Тик нигәдер " бәхет" дигәннәре
Һәр кешегә тигез эләкми...
Нишлисең бит, димәк шулай язган,
Сабыр итми юктыр чаралар.
Ходай сыный сөйгән бәндәләрен,
Сагыштан да үзе аралар...
Күз яшьләрең сөртче, елама, дип,
Уң җилкәмнән дәшә фәрештәм...
- Мин тормышны сөям, яктылыкны,
Син борчылма, нык мин, бирешмәм...
Яшьләремне сөртеп елмаям да,
Теләк телим: Раббым, ташлама!
Болыт арты кояш чыккан сыман,
Өр-янадан көнем башлана...
Раббым, берүк мине ташлама!
Гөлара Шәрипова
Следующая публикация
Нет комментариев