Предыдущая публикация
ՄԱՅՐԱԿԱՆ ՍԻՐՏ
Գաղտնիքը սիրո մայրական սրտի
Միշտ էլ եղել է անբացահայտելի։
Երբ մայր եմ ասում,
Հասկանում եմ սեր,
Որ չունի չափման ոչ մի բանաձեւ։
Երբ մայր եմ ասում,
Հասկանում եմ սիրտ մի անգին,
Լցված անսահման սիրով քնքշագին։
Իմ ընտանիքը` իմ սրբությունն է,
Երեխաներս` կյանքիս իմաստը
Ու ողջ աշխարհը։
Կյանքիս շարունակությունն են
Իմ թոռնիկները,
Եւ ամենօրյա իմ լուսաբացը,
Արեւի շող են տաք ու դուրալի,
Մայրամուտ գնացող իմ ճանապարհին։
Սակայն մայրն աշխարհում...
Նա մի էակ է անփոխարինելի, անբացատրելի,
Ում հետ երբեք չես համեմատի ոչինչ
Եւ ոչ ոքի։
Նա կյանքի սկիզբն է,
Կյանքի ընթացքը,
Նա հավերժությունն է։
Եվ ահա այսօր, գիտության դարում,
Երբ հասկանում ենք բնության ամեն երեւույթ,
Երբ հետազոտվում է տիեզերքը ողջ,
Երկրի ընդերքը, հատակն օվկիանի,
Սակայն հասկանալ մոր սիրտն ու հոգին,
Չափել տարածությունը մայրական սրտի,
Փորձել հասկանալ, թե ինչքան սեր կա
Այդ տարածության մեջ,
Դա անհնարին է։
Ո'վ մարդ արարած,
Որքան էլ , որ դու հրաշքներ գործես,
Թռնես տիեզերք,
Եվ բացահայտես նոր մոլորակներ,
Տիեզերական ողջ գաղտնիքն իմանաս,
Կա մի մոլորակ , թանկ ու սիրելի
Չբացահայտված մարդկության կողմից,
Եվ մոլորակին այդ անվանում ենք`
Մայրական սիրտ։
Մեզ մնում է միայն խոնարհվել
Սրբության սրբոց մայրերի առջեւ
Ու երկրպագել,
Որպես մեծագույն արարչագործության։
Ալինա Բալայան
07. 03. 21
Следующая публикация
Нет комментариев