Նա վազում էր երակներիս մեջով..

Շրջանցելով սրտիս միջանցքը...
Անզգուշաբար տապալելով անցյալս...
Առանց որի ես խելագար հիվանդ էի...
Ո՞վ գիտի.
«Հնարավո՞ր է մոտենալ»...
Երբ անցյալտ աստվածային ուժով,
Ձեռքերդ սեղմելով,
կաշվիցտ դուրս է գալիս։
Անաստվածն վազում էր երակներիս միջով..
Անզգուշորեն տապալելով անցյալս...